Page 212 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 212

The byzantine                                                   babypigU


                “จ...จะบาเหรอ”น ้าเสียงหวานเรมสั่น ตนเหตุก็มาจากการที่มือหนาสัมผัส
                                             ้
                       ้
                                        ิ่
           รางกายของตนเอง
            ่
                                 ้
                “ตอนฮทเธอมีโอกาสทองมากก็จรง แต่ตอนไม่ฮทฉันกท าใหเธอทองไดนะ”
                                         ิ
                                                            ้
                                                                ้
                                                                    ้
                      ี
                                                   ี
                                                        ็
                               ่
                     ้
                                ้
                                                         ิ
                                                              ่
                                              ่
                                                 ้
                เสียงทุมที่กระซิบอยูขางใบหูเล็กท าเอารางนอยๆสั่นระรก ยิ่งฝามือหยาบ
                                                                   ้
           กรานที่ก าลังลากผ่านแผ่นหลังบางเลื่อนลงต ่ากว่าแอ่งสะดือ อีกทั้งยังบีบเคลนเบาๆ
             ้
           สรางความรอนรมของรางบอบบางใหถูกกระตุนขึ้น
             ้
                            ่
                       ุ่
                                             ้
                    ้
                                       ้
                “อ..อ้อ เดี๋ยวใครมาเห็นเขาจะท ายังไง”
                    ื
                                   ้
                                              ื
                                             ้
                     ็
                “เห็นกเห็นไปสิ ใครจะมาว่าอะไรเราได ห้ม”
                “เรา..อ..อาย”
                                ็
                เพียงแค่นี้วาเลนเซียกอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี เจโรมกาลังท าเรอง

                                                                     ื่
           ลามกกับเขาในโถงทางเดินของปราสาท แบบน้จะใหวาเลนเซียเอาหนาไปไวที่ไหน
                                                                   ้
                                                              ้
                                              ี
                                                  ้
                “ตรงนี้มีแค่เราสองคน อายอะไรกัน”
                                             ่
                มือของคนเจาเล่หยังคงลูบวนไปทั่วทั้งรางกายหอมหวานของคนที่เขารก ปาก
                                                                    ั
                          ้
                              ์
                ็
                                                ้
           หยักกขบเมมสรางรองรอยสีแดงช้าจับจองไวบนตนคอสวยๆ

                          ่
                       ้
                    ้
                                            ้
                               ้
                “เจโรม...ตรงนี้ไม่ไดนะ”
                                                        ้
                “อยากท าตรงไหนครบคนดี บอกพี่มาเรว”เขากระซิบขางหูคนตัวเล็กดวย
                                             ็
                                ั
                                                                   ้
           น ้าเสียงแหบพรา หวังใหวาเลนเซียมีอารมณรวม แน่นอนว่าเจโรมท าส าเรจ รางบอบ
                       ่
                                            ์
                                             ่
                                                                 ็
                                                                    ่
                             ้
                                         ็
                                     ้
                                           ่
           บางอ่อนระทวยทิ้งน ้าหนักตัวลงใหเขาเปนฝายประคอง
                           ี
                “ไม่ใช่ตรงน..น้”
                “จุดที่ลึกที่สุดของสวนแลวกันเนอะ”
                                   ้
                                         212
   207   208   209   210   211   212   213   214   215   216   217