Page 426 - ព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី
P. 426
កិច្ ចាការ 16:34 420
ុ
្
ើ
ម
អនារះ ឯង ឆ្ំគក បាន យក េកទាំងពីរ អៅ ោង របួស អេយ គ្ត និង ្ករុម្គរួសារ
់
34
ួ
ី
៏
់
់
់
ិ
៉ា
់
ិ
ូ
លា
ុ
ី
ឹ
ុ
ទាំងេស របស គ្ត ក ទទលពធ្ជមជទក ភាម ។ គ្ត នាំ បល នងសឡាស
ួ
ូ
់
ួ
ើ
់
្ទ
្
៉ា
អៅ កង ែរះ អេយ ដាក អាហារ ឲ្យ ពកអគ េប ។ គ្ត អ្តកេរ យងខ្ំង ជាមយ
លា
ុ
្ករុម្គរួសារ អដាយសារ បាន អជឿ ្ពរះ ។
់
ុ
ំ
គម្គប្គង្តគទា្ត
35
់
ួ
លាឺ
ួ
ិ
ូ
់
ើ
លរះ េអឡង ពក អម្គប្គង បាន ចាត ពក ត្មរួត ឲ្យអៅ នយយថា ៖ “ ចរ
ុ
អដារះថលង េ្ក ទាំងអនារះ អៅ ! ” ។
36
់
់
ដអចរះ ឆ្ំគក ក ្បាប ពាក្យ ទាំងអនរះ ដល បល ថា ៖ “ ពក អម្គប្គង បាន
៏
ុ
ូ
់
ម
ូ
្
ួ
៉ា
់
ូ
ជា
ចាត អគ ឲ្យមក អដើម្បី អដារះថលង អោកទាំងពីរ ដអចរះ ឥឡវអនរះ សមេអញញ អៅ
ូ
្
ើ
ូ
ុ
អដាយ សខសានតែ ចរះ ” ។
ុ
37
៉ា
ូ
៉ា
ឹ
បថន បល នយយ នង ពួកត្មរួត ថា ៖ “ ពួកអគ បាន វាយ អយង ថដល មន
ុ
តែ
ើ
ិ
ូ
សញ្តិរ៉ាមំង អៅកថនងសាធារណៈ អដាយមិនបានកាត់កី ថថមទាំង ដាក់គក អទៀត
ជា
្
ុ
លា
ុ
អេើយ ឥឡវអនរះ ពួកអគ ចង បអណញ អយើង អចញ អដាយសមត ឬ ? អទ មិន បានអទ!
ងា
់
្
់
ូ
ពួកអគ ្តរូវថត មក នាំ អយើង អចញអៅ អដាយ ខនអគផាល់ ! ” ។
្ទ
លា
ួ
38
់
់
៏
ពួក ត្មត ទាំងអនារះ ក ជ្មប ពាក្យ ទាំងអនរះ ដល ពួក អម្គប្គង ។ អៅអពល
រួ
39
ុ
ំ
្
័
ជា
លា
៏
ឮ ថា េកទាំងពីរ មន សញ្តិរ៉ាមំង ពួកអគ ក េយខ្ច អេើយ មក សអទាស េក
ុ
ូ
្
្
ី
ទាំងពរ ្ពមទាំង នាំ េកទាំងពរ អចញអៅខ្ងអ្រៅ រួច ស ពកអគ ឲ្យ ចាកអចញ ព ី
ួ
ំ
ី
ុ
40
ុ
ួ
ី
ូ
្ទ
ូ
៉ា
រុ
ី
ិ
៏
ទ្កង អនារះ ។ បល នងសីឡាស ក អចញ ព គក ចលអៅ ែរះ លីឌា អេើយ ជប
ុ
បងបន ក៏ អលើកទឹកចិតតែ ពួកអគ រួច អចញដំអណរអៅ ៕
ើ
្អ
ូ
វា
ការ្្ស្្សោយគៅបថ្តសោឡនច្
ី
ូ
់
្ទ
ី
បនាបព អធើដំអណរឆលាងកាត អាំេីបល និង េបឡនា បល និងសឡាស
ុ
ើ
ូ
៉ា
វែ
ី
័
ី
ូ
៉ា
់
៉ា
ុ
ូ
•
17 មកដល់ ថថសសាឡនីច ។ អៅទីអនារះ មន សាោ្បជុំ មួយ របស់
ូ
2 a
់
ូ
ិ
៏
ុ
ូ
្
់
ជនជាត យដា ។ បល ក ចលអៅ កង សាោ្បជំ រាម ទមប របសគ្ត អេយ
ូ
់
លា
ើ
៉ា
ុ
• 3
់
ជា
្
ី
ជថជក ជាមួយ ពួកអគ ព គមរ កង ប នថសប្ប័ទ អដាយ ពន្យល និង បញ្ក ថា
ី
ងា
់
ី
្
ុ
a
17:2 ចលអៅក្ ុ ងសាោ្បជំ―ន័យ្តង់គឺ “ចូលអៅឯពួកអគ”។
ុ
ូ
