Page 33 - เล่ม 6 การอ่านจับใจความสำคัญจากเรื่องสั้น
P. 33

27






                               “อ้อ…คุณยศนี่เองที่มาช่วยลูกสาวของแม่ปิดร้านซะดึก”
                              แม่ของดลชนกเคยเจอกับชายหนุ่มเพยงครั้งเดียวตอนช่วงปีใหม่ แต่กลับจ าเขาได้แม่นย า
                                                              ี
                       เพราะเขาเป็นลูกค้าคนเดียวที่เข้ามายกมือไหว้เธอถึงในห้องท าเบเกอรี่

                              “เอ…แล้วท าไมเขาถึงมาสั่งเค้กกะทันหันอย่างนี้ล่ะลูก”
                              เขาเพงกลับมาจากท างานที่ชลบุรีตอนหัวค่ านี่เองค่ะ แล้วหาซื้อดอกกุหลาบให้แฟนไม่ได้
                                   ิ่
                       เขากลัวแฟนโกรธ เลยให้ดลช่วยท าเค้กหน้าดอกกุหลาบแทนน่ะค่ะ”
                              “แล้วท าไมแฟนเขาต้องโกรธด้วยล่ะลูก วันนี้วันเกิดแฟนเขาหรือ?”

                              “โธ่แม่ขา แม่นี่เชยจัง วันนี้วันวาเลนไทน์ไงคะแม่ คุณยศเขาก็อยากเอาใจแฟนบ้างสิคะ
                                                                         ้
                       ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีใครวิ่งหาดอกกุหลาบมาให้ดลอย่างนี้บ้าง…เฮอ” เสียงถอนหายใจกับใบหน้าเจือเศร้า
                       ของลูกสาว ท าให้ผู้เป็นมารดารู้สึกว่าดลชนกมีอะไรบางอย่างติดค้างอยู่ในใจจนต้องเอ่ยปากถาม
                              “ลูกรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้รับดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์เหมือนคนอนเขาอย่างนั้นหรือลูก?”
                                                                                     ื่
                       ดลชนกไม่คิดว่ามารดาจะถามออกมาตรง ๆ เช่นนี้ เพราะปกติแล้วเธอไม่เคยแสดงความกังวลในเรื่อง

                       ใด ๆ ให้แม่ได้รับรู้มาก่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรูปร่างหน้าตา หรือการไร้ซึ่งคนรัก
                              “ดลยอมรับนะคะแม่ ว่าพอถึงวันวาเลนไทน์ทีไร มันท าให้ดลรู้สึกหดหู่ บางทีดลก็อยากได้

                       ดอกกุหลาบสักดอกเหมือนกัน” หญิงสาวไม่อยากโป้ปด เธอจึงพูดออกไปตามความรู้สึก
                              “แสดงว่าลูกไม่เคยมองเห็นดอกกุหลาบในบ้านของเรา”

                                        ึ้
                              ดลชนกนิ่งองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนโน้มตัวไปโอบกอดเอวหนาของมารดาเอาไว้หลวม ๆ หญิงสาว
                       ซบใบหน้าลงกับอกของบุพการี เธอไม่น่าแสดงความคิดที่ตื้นเขินเช่นนั้นออกไปเลย ค าพูดของแม่ท าให้

                       เธอเพงมองเห็นสัจธรรมที่แท้ ดอกกุหลาบในบ้านของเธอแย้มกลีบผลิบานทุกวัน ความรักของทุกคน
                            ิ่
                       แบ่งปันสู่กันอยู่ตลอดเวลา โดยไม่จ าเพาะเจาะจงว่าต้องเป็นวันนี้หรือวันไหน
                              “ลูกเห็นดอกกุหลาบในบ้านของเราแล้วใช่ไหมจ๊ะ?” มารดาถามพร้อมกับลูบศีรษะของเธอไป

                       มาอย่างเอ็นดู
                                                                                 ุ่
                              “ค่ะแม่” ดลชนกตอบเบา ๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง รู้สึกอบอนอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้อยู่ใน
                       ออมกอดของมารดา ดลชนกกอดมารดาแน่นขึ้น รู้สึกซาบซึ้งกับความรัก ความเอออาทรที่แม่มีให้
                                                                                            ื้
                        ้
                       เสมอมา หญิงสาวบอกกับตัวเองว่า ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่รู้สึกน้อยเนื้อต่ าใจที่ไม่ได้รับ
                       ดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์อีกต่อไปแล้ว


                                                    ที่มา : กฤติศิลป์ ศักดิ์ศิริ. กุลสตรี ปักษ์แรก กุมภาพันธ์. ๒๕60.
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38