Page 4 - รายงาน1 กฎหมาย
P. 4
ฝากทรัพย์
สัญญาฝากทรัพย์ คือ สัญญาที่คู่กรณีสองฝ่ายหนึ่ง คือ ผู้ฝาก กับผู้รับฝากทรัพย์สิน โดยตกลงจะ
รักษาทรัพย์สินที่ฝากไว้แล้วจะคืนให้จะเป็นสัญญาต่างตอบแทนหรือไม่ สุดแต่คู่สัญญาจะตกลงกัน แต่ถ้า
ผู้รับฝากเรียกเก็บค่าบําเหน็จ ค่ารับฝากนั้น ถือเป็นสัญญาต่างตอบแทน ผู้รับฝากทีหน้าที่ต้องรักษาสงวน
ทรัพย์สินนั้นอย่างระมัดระวังเช่นวิญญูชนที่พึงประพฤติและต้องส่งคืนผู้ฝากเมื่อครบกําหนดหรือเมื่อผู้ฝาก
เมื่อผู้ฝากเรียกคืน และถ้ามีค่าฝากหรือค่าบํารุงรักษาทรัพย์ผู้รับฝากมีสิทธิเรียกจากผู้ฝากได้
ส่วนการรับฝากเงินนั้นแตกต่างจากการการฝากทรัพย์อื่น คือผู้รับฝากไม่ต้องคืนเงินตรา อันเดียวกัน
กับที่รับฝากและสามารถเอาเงินที่ฝากนั้นออกใช้ได้
1. ความหมายและสาระส าคัญของสัญญาฝากทรัพย์
มาตรา 657 อ่านว่าฝากทรัพย์นั้นคือ สัญญาซึ่งบุคคลหนึ่ง เรียกว่าผู้ฝากส่งมอบทรัพย์สิน
ให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่าผู้รับฝาก รับผู้รับฝากต้องว่าจะเก็บรักษาทรัพย์นั้นไว้ในอารักขาแห่ง
ตนแล้วจะคืนให้
สาระสําคัญของสัญญาฝากทรัพย์
1) เป็นสัญญาที่มีคู่สัญญา 2 ฝ่าย คือ ผู้ฝากกับผู้รับฝาก ผู้ฝาก คือ ผู้ที่ส่งมอบทรัพย์สินให้แก่ผู้รับ
ฝากเพื่อให้ผู้รับฝากเก็บรักษาทรัพย์สินไว้แทนตน ส่วนผู้รับฝาก คือ ผู้ที่ตกลงเก็บรักษาทรัพย์สินที่ผู้ฝากส่ง
มอบไว้ในอารักขาแห่งตนและจะคืนทรัพย์สินให้แก่ผู้ฝาก
การฝากทรัพย์ทั่วไป กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินไม่โอนไปที่ผู้รับฝาก เว้นแต่การฝากเงินที่กรรมสิทธิ์ใน
เงินที่ฝากโอนไปยังผู้รับฝาก
2) วัตถุประสงค์ของสัญญาฝากทรัพย์ คือ การเก็บรักษาทรัพย์สินไว้เพื่อผู้ฝาก และผู้รับฝากจะคืน
ทรัพย์ให้ หากว่าสัญญาใดไม่มีวัตถุประสงค์ในการเก็บรักษาและดูแลทรัพย์สินที่ฝากแล้ว สัญญานั้นมิใช่
สัญญาฝากทรัพย์
3) วัตถุแห่งสัญญาฝากทรัพย์ คือ ทรัพย์สิน – ทรัพย์ (สังหาริมทรัพย์และอสังหาริมทรัพย์) และวัตถุ
ไม่มีรูปร่างซึ่งอาจมีราคาและอาจถือเอาได้
4) สัญญาฝากทรัพย์จะมีค่าตอบแทนหรือไม่มีค่าตอบแทนก็ได้ – ถ้ามีบําเหน็จ มาตรฐานในการ
ดูแลทรัพย์สินที่ฝากย่อมมากขึ้นกว่าไม่มีบําเหน็จ
5) ผู้รับฝากจะคืนทรัพย์ให้แก่ผู้ฝาก – จะต้องคืนทรัพย์ที่ฝาก จะคืนทรัพย์อื่นไม่ได้ เว้นแต่การฝาก
เงิน
