Page 120 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 120
77
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
สนใจ เราจะฝึกให้เขาเป็นอะไร เราก็จะต้องพยายามฝึกตัวเอง
ื
ี
ั
ให้เป็นไปในเร่องน้นก่อน น่เราเป็นนักฝึก ต้องไปสอนเขาด้วย
ต้องไปฝึกเขาด้วย ฝึกอะไร? อย่างกราบพระจะกราบอย่างไร
ไหว้พระจะไหว้อย่างไร จะให้ทาน จะรักษาศีล จะเจริญภาวนา
เรื่องอย่างนี้ เขาจะท�าเป็นกันได้ ก็ต้องฝึก
ี
เพราะเหตุท่เราไม่มีนโยบาย หรือขาดคุณสมบัติพระพุทธองค์
ข้อน้ เราจึงได้เห็นความแตกต่างของการปฏิบัติในด้านศาสนพิธ ี
ี
ึ
ึ
ไปบ้านหน่งเมืองหน่งเอาอย่างน้ บ้านโน้นเมืองโน้นเอาอย่างโน้น
ี
่
ื
ท้งท่เป็นพิธีเดียวกัน เพราะเราไม่มีแบบมีแผนทจะฝึกว่า เร่องน ี ้
ี
ั
ี
ุ
็
ุ
ิ
ั
ฺ
็
เปนอย่างน เปนแนวเดียวกัน เราขาดคณสมบติข้อ ปรสทมมสารถ ิ
้
ี
คือการฝึก แล้วเร่องการฝึก มันมีอะไรสาคัญเท่ากับการฝึก จะเป็น
ื
�
อะไร หรือไม่เป็นอะไร มันอยู่ที่การฝึกทั้งนั้น
ื
�
แม้พระพุทธองค์ ก็ทรงให้ความสาคัญในเร่องน้ อย่างท ่ ี
ี
ตรัสไว้ว่า ทนฺโต เสฏฺโ มนุสฺเสสุ ผู้ฝึกตนได้ย่อมเป็นคน
ี
เหนือคน พระผู้มีพระภาคทรงรับรองอย่างน้คนท่ทาอะไรได้ด ี
ี
�
ี
ได้เย่ยม เป็นท่ยอมรับ ไม่ว่าจะศิลปินแขนงใด กีฬาแขนงใด
ี
ี
ี
เห็นไหมว่า ท่จะไปถึงจุดท่ยอมรับกันได้ ถ้าไม่ฝึก เป็นได้ไหม?
ี
เอากันแค่นักมวย จะเป็นแชมป์เปี้ยนโลกได้ ต้องฝึกซ้อมก่ยก
กว่าจะถึงตอนชกจริงๆ ฝึกกันตั้งไม่รู้เท่าไร เรื่องฝึกจึงส�าคัญ
ฉะน้น คุณสมบัติของพระองค์ ข้อท่ว่า อนุตฺตโร ปุริส-
ั
ี
ทมฺมสารถิ เราก็น้อมมาเป็นคุณสมบัติของเราได้ โดยการฝึก
