Page 121 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 121
78
สาราสารกถา
�
ื
ี
ื
ั
ตนเองในเร่องท่เราจะไปสอน คือ ให้ทาเป็นในเร่องน้น เราจะ
สอนเร่องการให้ เราก็ต้องให้เป็น แล้วเราก็ต้องเห็นจริงๆ ว่าการ
ื
ให้นี้ดีจริงๆ อย่างนี้เป็นต้น
ต้องท�ำตัวให้เป็นที่ยอมรับของคนทุกชั้น
(สตฺถำ เทวมนุสฺสำน)
�
ข้อท่ ๗ สตฺถา เทวมนุสฺสาน� เป็นครูของเทวดาและ
ี
ื
ี
มนุษย์ ข้อน้เราเอามาประยุกต์ใช้อย่างไร? คอเราจะต้อง
�
ี
ั
ั
พยายามทาตัวของเราให้เป็นท่ยอมรับของคนท้งสองช้น คือ
ั
ั
ช้นล่าง และช้นบน เทวดาก็หมายถึงช้นบน มนุษย์ก็หมายถึง
ั
ช้นล่าง คนเขายอมรับเราไหม? สมมุติว่าเราจะไปเผยแผ่ธรรมะ
ั
ั
ึ
ในโรงเรียน ในโรงเรียนมีคนสองช้น ช้นหน่งคือครูบาอาจารย์
ั
ช้นหน่งคือเด็ก เราจะเข้าไปในโรงเรียน ไปเผยแผ่ธรรมะในโรงเรียน
ั
ึ
ั
น้นได้ มันก็ต้องให้คนสองช้นน้ยอมรับ คือ ช้นครูบาอาจารย์
ี
ั
ั
ั
ี
ั
ก็ยอมรับว่า เราน้แน่ ชนช้นครูบาอาจารย์ยอมรับชนช้นล่าง มัน
ก็ง่ายเข้า
สาคัญท่สุด คือคนช้นครูบาอาจารย์ ถ้าครูบาอาจารย์
�
ี
ั
ฺ
่
ื
่
่
่
็
ั
ื
ไมยอมรบ ไม่ได้ เพราะเดกจะเชอครมากกวาเชอพวกเรา นี่ สตถา
ู
�
�
เทวมนุสฺสาน ธรรมดาท่วไป บ้านท่วไปเราก็จะต้องทาตัวของ
ั
ั
เราให้เป็นท่ยอมรับของผู้ใหญ่และเด็ก สตฺถา เทวมนุสฺสาน�
ี
เด็กก็ยอมรับ ให้ความรัก ให้ความเคารพ ผู้ใหญ่ก็ยอมรับ ให้
