Page 147 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 147

104
                                   สาราสารกถา




            ี
          ท่ซับไว้ในมวยผม ออกมาเป็นทะเลท่วมพญามารจนพ่ายแพ้หมด
          นี่เรื่องบารมีมันเป็นอย่างนี้



                         ใช้บำรมีเป็นอำวุธสู้กับมำร



                โลกน้มีคนสองจาพวก คือ พวกมาร กับพวกพระ พวก
                               �
                     ี
          พระกับพวกมารมันต้องสู้กัน เราเป็นฝ่ายพระ แล้วจะเอาอะไร

          ไปสู้กับมารล่ะ ก็ต้องเอาบารมีซิ พระพุทธองค์ท่านเอาบารมีส    ู้
                                                            ี
          ชนะมารมาแล้ว เราก็ต้องสู้กับมาร มารมีอะไรบ้างท่เราจะต้อง
          สู้ ความยากจนก็เป็นมาร มันมาผจญเรามันก็ทุกข์เหลือเกิน

                                                      ี
          แล้วจะเอาอะไรมาชนะมาร คือความยากจน น่เราก็ต้องมีบารม        ี
          จึงจะชนะได้ ความเจ็บไข้ได้ป่วยก็เป็นมาร จะเอาอะไรไปสู้มันล่ะ

            �
          ทาไมเราจะต้องยากจน เกิดมาแล้วจะต้องเจ็บไข้ได้ป่วย ต้อง
                             ั
                                                               �
                                        ี
                               ั
          อายุส้น เป็นมารท้งน้น พวกน้เป็นมาร เกิดมาแล้วทาไมเรา
                ั
                                      �
          ถึงต้องโง่ โง่มันก็เป็นมาร ทาไมเราไม่ได้เรียน ไม่ได้ศึกษาให้
                                                     �
          มันสูงๆ เหมือนเขาบ้าง ก็เพราะมันมีมาร ทาไมเราจึงคิดอ่าน
                                                               �
          อะไรไม่ออก จะคิดอะไรต่อมิอะไร คิดไม่ออก จะคิดทาอะไร
                                                           ั
                                           �
          สักอย่างมันตันไปหมด อะไรมันทาให้ตัน ก็มารท้งนั้น ท�าไม
               ื
                                  �
                                               �
          คนอ่นเขาคิดได้ คิดจะทามาหากิน ทาอะไรต่ออะไรมันคล่อง
                                                              �
          ไปหมด ส่วนเราคิดมันไม่คล่อง บางทีคิดไม่ออกเลย ทาไมเป็น
          อย่างนั้น ก็เพราะมารนั่นเอง
   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152