Page 179 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 179
136
สาราสารกถา
ชีวตท่เราเป็นฆราวาส จะต้องนกต้องคิดว่า วันน้เราจะม ี
ี
ิ
ึ
ี
ิ
ิ
ุ
ื
ั
้
ี
ิ
ี
อะไรกน วนนมกนแล้ว พร่งนมกนไหม? มะรนมีไหม? ปีนม ี
ี
้
้
ี
ี
ี
ปีหน้ามีไหม? เราต้องด้นรนขวนขวายไปหางานทา ไปเท่ยวแค่น
�
ิ
ื
ให้เขาจ้างเพ่อจะใช้แรงงาน เพ่อจะได้เอาค่าของแรงงานมากิน
ื
�
ิ
ื
ั
มาใช้ เราต้องว่งเต้นเพ่อไปหางานทา ไม่ง้นมันอยู่ไม่ได้ ชีวิต
ฆราวาส!
�
�
ท่ทานาทาไร่แม้จะลาบากยากเข็ญ สายตัวแทบขาด ใน
�
ี
ี
ื
�
ี
เม่อไม่มีโอกาสท่จะทาอย่างอ่นท่มันดีกว่าน้ เช้าเราก็ต้องลงนา
ื
ี
�
ลงไร่ เรียกว่าหน้าด�าคร่าเครียดไปตลอดเวลา นี่ชีวิตฆราวาส!
ี
แต่เม่อเรามาบวชเป็นพระแล้วน่ โอกาสอย่างน้นท่จะต้อง
ื
ี
ั
�
�
ทาอย่างน้น ไปเท่ยวหางานทา ถ้าเราไม่คิดทา มันจะเหมือน
ี
�
ั
ื
ไม่มีงานทาเลย เพราะเร่องกินเร่องอยู่น่ ชีวิตพระมันแทบจะไม่
�
ื
ี
ื
ต้องคิดอะไรเลย สังคมเขาให้หมด เร่องกินท่านไม่ต้องเดือดร้อน
ถึงเวลาเช้าโยมเอาข้าวมาใส่บาตร วันไหนไม่บิณฑบาต วันพระ
ื
โยมเอาข้าวมาให้ท่วัด และคัดเอาอย่างดีๆ มาให้ เพ่อเราจะได้
ี
มีสมองดี จะได้ปฏิบัติธรรมวินัย จะได้ศึกษาพระธรรมวินัยของ
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้มันแตกฉาน เอาดีๆ มาให้ท้งน้น
ั
ั
ี
ี
และกิริยามรรยาทท่จะแสดงออกต่อเราน่ ก็พยายามจะไม่ให้
ี
เป็นท่กระทบกระเทือน คือรักษาอารมณ์เราด้วย ก็เพ่อจะให้
ื
เราน่ด่งในการท่จะทากิจวัตร ทาหน้าท่ของพระ เพ่อท่จะให้เรา
ี
ี
ี
�
ี
ิ
ื
�
้
ี
�
ึ
็
ี
�
ได้ใช้โอกาสนศกษาคาสอนของพระ ถ้าเราไม่ทา กเรยกว่าใช้
