Page 182 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 182
139
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
ี
แล้วว่า จะเป็นอะไรก็ตามในสังคมเราน่ สู้เป็นพระไม่ได้เลย
สักอย่างเดียว และความเป็นพระอันเป็นฐานะอันสูงสุดในสังคมน ่ ี
�
เป็นด้วยอะไร ก็เป็นด้วยธรรมวินัย แล้วทาไมเราไม่สะดุดใจว่า
ธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าเป็นส่งที่เราจะต้องศึกษา เพราะ
ิ
ิ
ิ
ศักด์สิทธ์มาก เพียงแค่เราโกนหัวเข้าไปหาพระอุปัชฌาย์ ใช้เวลา
ั
ช่วโมงเดียว หน้ามือกลับเป็นหลังมือแล้วฐานะของเรา เพราะ
พ่อ-แม่-ปู่-ย่า-ตา-ยายท่เราเคยกราบเคยไหว้ ต้องมากราบ
ี
ิ
่
ั
์
ี
มาไหว้เรา นอะไร? ความศกดสทธของพระธรรมวนยใช่ไหม?
ิ
์
ิ
ั
ิ
ี
ิ
แล้วเราทาไมไม่สะดุดใจท่จะศึกษาเล่าเรียนกัน ส่งดีวิเศษอย่างน
�
้
ี
ี
ั
้
ี
เพราะฉะนน หน้าท่ข้อท่สองของเรา ต้องศึกษาพระธรรมวินัย
จ�าไว้ ชีวิตเราจึงจะได้ประโยชน์
แล้วประการที่สาม ร่วมใจกันพัฒนา ท�าไมจึงต้องมีร่วมใจ
พัฒนาเข้ามาด้วย เพราะปัจจุบันการบวชเป็นพระเป็นเณรของ
เรา ไม่ใช่อยู่ป่าอยู่เขาอยู่ถ้า เรามีวัดวาอารามเป็นหลักเป็นแหล่ง
�
ี
เป็นสถาบันท่สังคมเขาสร้างให้อย่างดี เมื่อเรามีวัดวาอาราม
ื
ี
ั
่
ี
ี
สังกัดอยู่กันอย่างดอย่างน้ วัดวาเป็นสถานทร่มร่น น่าศรทธา
น่าเล่อมใสของประชาชนท่ผ่านมา ถ้าเราไม่ร่วมใจกัน ช่วยกัน
ื
ี
ื
ั
ดูแลรักษาความสะอาด-ความร่มร่น-ความเรียบร้อยภายในวด
และเราจะชื่อว่าเป็นคนวิเศษวิโสได้อย่างไร
