Page 191 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 191
148
สาราสารกถา
หมดเลย ทาให้คนท่ไม่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนาเราอยู่แล้ว
�
ี
ก็ยิ่งไม่อยากนับถือใหญ่เลย คนที่มีศรัทธาอยู่แล้ว แต่ไม่มั่นคง
ั
ื
ิ
ี
ก็เร่มเส่อมศรัทธา จะมองเห็นพระท่วไปว่า พระสมัยน้พระ
ี
ื
ี
�
ยุคน้ ในภาพต่างๆ เหล่าน้ของคนในสถาบันเม่อไปทาเข้า มัน
�
ทาให้ภาพรวมๆ ของเราเสียได้ ท้งๆ ท่เราไม่ได้ทา แต่ว่าคนใน
ั
�
ี
สถาบันของเราไปท�าเข้า เราอย่านึกว่าไม่กระทบไม่ได้
ชีวิตเดียวกัน
เราแต่ละรูปๆ เป็นเหมือนกับเป็นชีวิตเดียวกัน สงฆ์ทุกรูป
ถ้ามองในแง่สถาบันเหมือนกับเป็นชีวิตเดียวกัน ชีวิตเดียวกัน
ึ
ซ่งประกอบไปด้วยอวัยวะต่างๆ มีมือ มีเท้า มีตา มีหู มีจมูก
ึ
ิ
ี
ิ
่
ั
ั
ี
ี
้
้
มลน มร่างกาย มจตใจ ทงหมดนรวมกนเป็นชวตหนง ไม่ว่า
ี
้
ี
ิ
ั
ี
จะเป็นพวกเราท่มาประชุมอบรมกัน เป็นพระท้งจังหวัด เป็น
ั
พระท้งประเทศ รวมกันแล้วก็เท่ากับว่าเป็นชีวิตชีวิตหน่ง ซ่ง
ึ
ึ
ั
ื
ประกอบด้วยอวัยวะต่างๆ เม่ออวัยวะบางส่วนเป็นบาดแผล
ิ
�
ข้น แค่น้วสิบน้วมีดบาดน้วเดียว อีกเก้าน้วทาไมไม่มาช่วย
ิ
ิ
ึ
ิ
ี
ปัดเป่า ธรรมชาติตรงน้เราอย่าเห็นว่าเป็นเร่องแปลก เม่อไม่
ื
ื
เจ็บก็เป็นเพียงเร่องธรรมดาเท่าน้นเอง เจ็บนิดเดียวจะเจ็บ
ั
ื
ึ
ี
ั
ทนท ถ้าดีเป็นความรู้สึกธรรมดา ไม่มีอะไรเพ่มข้น มีอะไรมา
ิ
ั
�
ี
ื
ื
กระทบกระท่งในส่วนท่ดีทาให้เกิดความช่นอกช่นใจได้สัมผัส
สิ่งดีๆ ก็ประเดี๋ยวประด๋าว ไม่เจ็บนานเหมือนกับสิ่งที่ไม่ดี
