Page 193 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 193
150
สาราสารกถา
เราได้บวชกันคนละ ๕ พรรษา ๑๐ พรรษา เราอธิษฐาน
จิตเป็นตัวแทนของพระพุทธศาสนา ช่วยกันรักษาสถานภาพ
ของพระพุทธศาสนาให้เป็นมรดกของชาติบ้านเมืองสืบไป เรา
แต่ละรูปจึงเป็นชีวิตของพระพุทธศาสนา รวมกันเป็นชีวิตอวัยวะ
แต่ละส่วน เมื่อมีอะไรมากระทบส่วนใดก็จะเจ็บกันไปทั้งตัว
ช่วยกันท�ำงำนเถิด - อยู่เพื่องำน
ี
�
เราต้องคิดทาอะไรกันบ้าง งานการต่างๆ ท่เราต้องทาใน
�
ฐานะท่เป็นสถาบัน จะไม่คิดไม่ได้ ท่านลองตรวจดูตัวเองบ้างว่า
ี
�
งานทุกอย่างถ้าเราไม่คิดทา เราก็จะรู้สึกว่าไม่มีงานทาเลย
�
ื
ในวันๆ หนึ่ง ถ้าไม่มีอะไรบีบบังคับเพราะเม่อเราบวชแล้ว
ี
�
ไม่ต้องประกอบอาชีพก็มีกินมีอยู่ และคนจาพวกน้ก็มีพวกเดียว
ั
ื
ในเมืองไทยก็คือพระเราเท่าน้น เม่อความเป็นอยู่ไม่บีบ ความ
�
คิดท่ว่าจะทาอะไร ถ้าเราไม่คิดก็จะไม่ได้ทาอะไรเลย แต่ถ้าเป็น
ี
�
ชาวบ้านไม่คิดไม่ได้ เช่นไปดูในครัวมันมีข้าวสารอยู่ ๒ ลิตร
ี
ี
ี
ั
แต่ ๒ ลิตรน้นเพียงวันน้ก็หมดแล้ว พรุ่งน้จะกินอะไร ก็เท่ยวไป
ั
ี
็
ตามกองขยะเกบเอาของทพอจะขายได้รวมๆ กนเอาไปขาย
่
�
ี
ั
ั
จาเป็นต้องทา เพราะภาระการครองชพบบบงคบอย่ ชวตของ
ิ
�
ี
ี
ู
ฆราวาสเป็นอย่างนี้
้
ี
้
่
็
็
้
ถงเราเปนฆราวาสบางกเหมอนกน คดเปนคนดไมไดกตอง
ึ
็
ิ
็
ั
ื
เท่ยวลักเล็กขโมยน้อยเร่อยไป แล้วแต่ว่าจะได้อย่างไร จึงจะมีกินมีใช้
ี
ื
