Page 205 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 205
162
สาราสารกถา
ร่มร่นให้แก่วัด ถ้าเราคิดว่าไม่มีงานทาเราลองไปดูซิว่าวัดเรา
�
ื
�
สกปรกรกรุงรังหรือว่าสะอาดเรียบร้อยดี ถ้าเห็นว่าสกปรกจะทา
ื
ี
อย่างไรให้มันสะะอาด เม่อมาคิดถึงสาขาตรงน้ จะเห็นได้ว่ามีงาน
�
ให้ทาทุกวันเลย หากเราคิดว่าไม่มีงานทา บิณฑบาตเสร็จกลับมา
�
ิ
กินแล้วก็นอน วัดก็รกรุงรังเต็มไปด้วยส่งสกปรกโสโครก แค่ดูแล
ี
รักษาความสะอาดเสนาสนะ อะไรท่มันผุมันพังพอจะซ่อมแซมได้
ั
ี
ั
เราก็ซ่อมแซมกัน สถานท่ดูแลให้มันสะอาดสะอ้าน น่คืองานท้งน้น
ี
แล้วเราจะไปคิดว่าไม่มีงานท�าได้อย่างไร
่
ี
ี
สาขาท ๕ ศึกษาสงเคราะห์ ในวัดเราไม่มีพระไม่มีเณรท่จะ
ี
ั
ส่งสอน เพราะรู้ดกันหมดเสียแล้ว เราก็ไปช่วยเหลือสอนโรงเรียน
ก็ได้ ช่วยอบรมหรือมามีโครงการอาหารเล้ยงเด็กกัน เรามีอะไรจะ
ี
ไปบริจาคให้กับโรงเรียนช่วยเป็นค่าอาหารกลางวัน จาพวกอาหาร
�
กระป๋อง ข้าวสารท่เขาตักบาตรตอนออกพรรษา ก็ดูว่าโรงเรียน
ี
ขาดอะไร ข้าวสาร เคร่องกระป๋อง ฯลฯ น่งานศึกษาสงเคราะห์
ี
ื
�
ก็ทาได้ ส่งเสริมด้านการศึกษา คือพยายามช่วยดึงคนเข้ามาใน
พระพุทธศาสนา เพ่อมาศึกษาเล่าเรียนวิชาทางพระพุทธศาสนา
ื
ึ
อยากจะให้ปีหน่งๆ แต่ละวัดๆ หาคนมาบวชเณรวัดละองค์
ส่งไปเรียนส�านักเรียนต่างๆ เพราะปัจจุบันนี้จะไม่มีคนบวชเณร
แล้ว เรียกว่า ศาสนทายาทเร่มจะขาดตอนกันไปแล้ว ดูว่าฐานะ
ิ
ั
ี
ี
พ่อ-แม่ของเด็กๆ ท่อยู่ในโรงเรียนน้นพอท่จะส่งลูกไปเรียนได้
็
ิ
ตลอดไหม หากส่งไม่ได้เราก็เอามาบวชเณร แล้วกส่งเสรมเอาไปฝาก
