Page 231 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 231
188
สาราสารกถา
เรำเกิดมำจำกท้องพ่อ-ท้องแม่
เอาล่ะ เรามานึกถึงตัวเรากันก่อน มานึกถึงตัวเรา ก็ต้อง
ั
ิ
ิ
นกย้อนหลงไปว่า ตวเราจรงๆ เกดมาจากอะไร ทมนมาเป็น
ั
ั
ี
ึ
่
ี
สภาพร่างกายของเราทุกวันน้ เราเกิดมาจากอะไร หลับตานึกด ู
ั
ั
นึกย้อนหลังไปเร่อยๆ ต้งแต่ปีน้เม่อปีกลายปีก่อนโน้นและต้งแต่
ื
ี
ื
เราอายุหน่งขวบ หรือต้งแต่แรกเกิดทีเดียว ถ้าเรานึกย้อนหลังไป
ึ
ั
ุ
ิ
่
ิ
ั
่
้
็
็
เรากจะไปเหนจดเรมแรกตงแตเราเกดมา เราเกิดมาจากท้องใคร?
ั
ิ
เรานึกเห็นไหม? เราก็จะเห็นจุดเร่มแรกทีเดียวน้น เราเกิดมา
ี
จากท้องพ่อ เราลองหลับตา นึกท่เรารู้กันว่า-เราเห็นว่าเรามา
ั
ี
จากท้องแม่ แต่ท่เราไม่เห็นจริงๆ น้น เราเกิดมาจากท้องพ่อ
ั
ชีวิตของคนทุกคนเป็นอย่างน้นท้งน้น ทาไมผมจึงว่าเกิดจาก
�
ั
ั
ท้องพ่อ ก็เพราะเดิมชีวิตเราในแต่ละคนรวมกันอยู่ในตัวพ่อ
ั
ื
เม่อออกจากท้องพ่อแล้วจะรอดตายไปได้ ต้องผ่านข้นตอน
ั
ึ
ต่อสู้อีกมากมาย เราต้องรู้หลกความจริงอย่างหนงว่า ในช่วง
่
ี
จังหวะท่เราออกจากท้องพ่อเราเรียกตามภาษาชีววิทยา หรือ
ตามภาษาแพทย์ว่าตัวสเปิร์ม (Sperm) ซ่งการออกจากท้อง
ึ
ั
ึ
ั
ี
ึ
พ่อน้ คร้งหน่งไม่ใช่ออกมาเพียงตัวเดียว ออกมาคร้งหน่งไม่
น้อยกว่า ๓๐๐ ล้านตัว ถึง ๕๐๐ ล้านตัว เมื่อเข้าไปในท้องแม่
ก็ต้องไปแข่งกันในท้องแม่ ตัวไหนท่แข็งแรงท่สุดก็สามารถว่งไป
ี
ิ
ี
สู่รังไข่ของแม่ได้ ท่เราเกิดมาได้ก็แสดงว่าเราเก่งท่สุดแล้ว หรือ
ี
ี
พูดอย่างง่ายๆ ว่าเป็น ๑ ใน ๕๐๐ ล้านก็ได้ และต้องไปอยู่ใน
