Page 284 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 284
241
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
ื
เออ ! เราเรียนพุทธประวัติ เรารู้เลย มากันเป็นหม่นเป็น
แสน แล้วเสนามารจะบอกว่าอย่างไงละ “ของพระองค์ พะย่ะค่ะ”
ั
ั
เรียกว่าหม่นปากแสนปากล้านปากเป็นพยานให้พญามารท้งน้น
ื
แล้วอย่างนี้ถ้าพวกเราเป็นผู้พิพากษาจะตัดสินอย่างไร?
ี
เออ! ถามดูซิ ข้อเท็จจริงมันเป็นอย่างง้ แต่ว่าพยานมัน
เป็นอีกอย่างหนึ่ง
ี
ุ
นกระบวนการยตธรรมมนจะไม่เป็นธรรมเสยแล้ว เออ!
่
ั
ี
ิ
บางเมือง บางยุคบางสมัย เล่นกฎหมายกัน มันก็แย่เหมือนกัน
เพราะกฎหมายกับข้อเท็จจริง บางทีมันสวนทางกัน ใช่เปล่า?
ี
น่ไม่ใช่ยุคเรา ยุคของพระพุทธเจ้าโน้น ยุคพระพุทธเจ้านะ -
ั
�
เออ! กทาไม่ผิด พวกกูทาไม่มีอะไรผิด! พวกพญามารว่าอย่างง้น
ู
�
ใช่ไหมเล่า? เออ! แล้วจะว่าตู่ได้อย่างไร? พยานเต็มบ้านเต็ม
เมือง เออ! แล้วจะไม่ใช่ของข้าพเจ้าได้อย่างไง
ุ
แล้วจะท�าอย่างไง พระพทธเจ้า หันหาใครเป็นพยานไม่ได ้
สักคนเดียว เลยนึกว่า อ้อ! เราได้เกิดมาบนโลกใบน้ สร้างบารม ี
ี
มานับชาติไม่ถ้วน บารมีแต่ละคร้งๆ ท่สร้างมาน้ ก็ได้กรวดนา
ี
�
้
ั
ี
ี
ฝากแม่พระธรณีไว้ ให้แม่พระธรณีรับรู้รับทราบ ว่าน่ข้าพเจ้า
สร้างบารมีอย่างนี้ สร้างบุญอย่างนี้
ฉะนั้น เวลาเราท�าบุญ เขาจึงมีพิธีกรวดน�้ากันไง อย่าไป
�
้
้
กรวดแห้งน่ะ ต้องกรวดนากันจรงๆ แม่พระธรณีจะได้ซับนา
ิ
�
เอาไว้
