Page 339 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 339
296
สาราสารกถา
๔. แก่ตาย อันนี้ทุกคนเกิดมาแล้วต้องแก่ตายกันทั้งนั้น
บุญจะตามมาปกป้องคุ้มครองเรา ใช่ไหม? บุญคุ้มครอง
เราไม่ให้อดตาย คุ้มครองเราไม่ให้เจ็บตาย คุ้มครองเราไม่ให้
อุบัติเหตุตาย เรามีบุญมาพอ อยู่จนแก่ตายทุกคนล่ะ
ธรรมบำลชำดก
มีนิทานชาดก เราอาจจะเคยได้ยินได้ฟังมา เรียกว่าธรรม-
ึ
ี
บาลชาดก มีหมู่บ้านหมู่หน่ง เป็นหมู่บ้านท่อยู่ในศีลในธรรม
ตลอดทุกคนท้งเด็กและปู่ย่าตายาย ไม่มีใครล่วงละเมิดศีลธรรม
ั
ั
ี
ู
่
่
้
้
่
เลย อยในศลในธรรมโดยตลอด ปรากฏวาคนในหมบานนน อาย ุ
ู
ไม่ถึงร้อยปีจะไม่มีใครตายเลยสักคนเดียว
มีตระกูลๆ หน่ง ส่งลูกไปเรียนในมหาวิทยาลัยตักสิลา
ึ
ส่งลูกไปเรียน บังเอิญว่ามันมีนิสิตของมหาวิทยาลัยตักสิลานั้น
ั
เป็นคนหนุ่มแน่นอายุ ๒๐ กว่าปี ๓๐ กว่าปีโดยประมาณน้นล่ะ
ตายและไปเผากัน เด็กคนท่ไปจากหมู่บ้านของคนอายุร้อยปี
ี
ี
นึกสงสัยแปลกใจว่า เอ๊ะ! มันตายได้อย่างไร? อายุแค่น้ เรา
เกิดมาในหมู่บ้านเรา ไม่เคยมีใครอายุน้อยกว่าร้อยปีเลยสักคน
เดียว เกิดความสงสัยก็ไปถามอาจารย์
อาจารย์บอกว่า เป็นอย่างน้กันทุกคนล่ะ มันไม่แน่ เร่อง
ื
ี
ตายมันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ก็ว่ากันไป ใช่ไหม? ว่าไม่
แน่หรอก
