Page 340 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 340
297
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
ุ่
“ท่หมู่บ้านผม ไม่มีใครมีอายุไม่ถงร้อยปีตายเลย” เด็กหนม
ี
ึ
มันบอก
อาจารย์ตกใจ อยากจะทดสอบว่าจริงไหม? ก็ไม่บอกให้
ั
ลูกศิษย์น้นรู้ แต่ถามว่า บ้านอยู่ไหน เมืองไหน แล้วพยายาม
ี
ี
ไปด้วยตนเองเลย ห่อกระดูกเด็กท่เผาน้นาไปด้วย จนไปเจอ
�
�
็
หม่บ้าน ไปเจอพ่อแม่ของเดกคนน้น แล้วทาท่าร้องห่มร้องไห้
ั
ู
ฟูมฟาย เสียอกเสียใจกับพ่อแม่ของเด็กที่ไปเรียนนั้น
พ่อแม่กลับหัวร่อ จะว่าอย่างไงนี่?
ี
อาจารย์ว่า “ลูกแกท่ส่งไปเรียนมันเกิดโรคปัจจุบันตาย
ทันด่วน ก็ไม่รู้จะท�าอย่างไง เผาแล้วก็เอากระดูกมาให้”
่
ื
่
่
ู
่
ี
่
ั
พอแมหวรอ บอกวา “ไปเอากระดกใครมาน เราไมเชอ”
่
่
ื
�
แล้วทาไม่ไม่เช่อล่ะ? ก็บอกว่า เพราะคนในหมู่บ้านน้ ถ้า
ี
อายุไม่ถึงร้อยปี จะไม่มีใครตายเลยสักคนเดียว
อาจารย์ทิศาปาโมกข์ จึงเชื่อว่า เออ! มันเป็นได้จริงๆ
ในเด๋ยวน้ มันก็มีน่ะ มีคนเช้อชาติอะไรน่ะ? อยู่แถวเทือก
ื
ี
ี
ึ
ี
เขาหิมาลัยโน้น มีหมู่บ้านท่คนอายุยืนอยู่เมืองหน่ง อายุยืน
ี
ทุกคนเลย มีแล้วน่ะ! ใครเคยได้ยินช่อไหม? ยังมีคนท่อายุยืน
ื
แบบนี้ เออ! มันเป็นเรื่องมีจริงๆ
ี
เพราะว่ามันเป็นสิทธิท่เราเกิดมา อายุขัยของมนุษย์เราน ้ ี
ปกติก็อายุ ๑๒๐ ปี ๑๐๐ ปี ๘๐ ปีพอดีๆ ใช่ไหม?
