Page 431 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 431
388
สาราสารกถา
�
ื
ความลาบากของพระเณรจึงเกิดศรัทธาอย่างแรงกล้า ร้อบ้าน
ตัวเองซ่งเป็นบ้านทรงไทยสองหลังคู่มาปลูกในท่ดินของหมอถม
ี
ึ
�
เวชวิฐาน ซึ่งติดกับเขตวัดด้านตะวันออก ทาเป็นโรงครัวและหอฉัน
ส�าหรับจัดอาหารถวายพระเณร
�
ั
สมัยน้น ยังไม่มีถนนและกาแพงรอบบริเวณวัดอย่างปัจจุบัน
พ้นท่ส่วนใหญ่ในบริเวณวัดยังเป็นผืนนา พระเณรต้องเดินตาม
ื
ี
ี
คันนาไปฉันอาหารรวมกันท่โรงครัว ส่วนข้าวสารและวัตถุดิบท ี ่
�
�
จะนามาปรุงอาหารถวายพระเณรน้น ก็ได้อาศัยคณะสงฆ์อาเภอ
ั
�
ี
ต่างๆ นาญาติโยมไปทอดผ้าป่าถวายไว้เป็นหลัก สถานท่เรียนของ
ี
�
�
พระเณรและท่ทาบุญประจากับพระในเทศกาลเข้าพรรษา ก็อาศัย
ั
ทากันในองค์พระเจดีย์และการสอบบาลีสนามหลวงต้งแต่ปี พ.ศ.
�
๒๕๐๒-๒๕๐๕ ก็เปิดสอบกันในองค์พระเจดีย์เพราะสมัยน้น
ั
ั
ยังไม่เป็นแหล่งท่องเท่ยวของคนท่วไป เพราะการคมนาคมยัง
ี
ไม่สะดวกเหมือนปัจจุบัน
ึ
ปี พ.ศ.๒๕๐๓ หลวงพ่อได้สร้างศาลาอเนกประสงค์ข้น
หลังหนึ่งภายในวัด เปนอาคารไมมุงสังกะสี ลักษณะคลายโรงสี
็
้
้
ข้าว มขนาดกว้าง-ยาวพอสมควร ใช้เป็นโรงครว-เป็นหอฉน-
ั
ี
ั
เป็นห้องเรียน และเป็นที่ท�าบุญในเทศกาลเข้าพรรษาด้วย
ี
ปี พ.ศ.๒๕๐๕ เจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช องค์ท่ ๑๗
�
วัดพระเชตุพนฯ กรุงเทพฯ เห็นความลาบากของพระเณรนักเรียน
