Page 23 - hk2016 nr3

‘Vaarwel’ KC de Hofstad

Ja het was een hele zware beslissing. Na ruim 36 jaar afstand doen van het les
geven aan de cursisten. Ik vond het een hele leuke taak, vooral omdat ik er ook
van leerde. Het was als Kynoloog een moeilijke beslissing. Mijn hoofd wilde wel,
maar het lichaam niet meer.

De tijd is wel voorbijgevlogen. Ik tel weleens de mensen die in het bestuur hebben
gezeten en in het instructieteam, dat waren best veel mensen. Vroeger leerde we
van elkaars ervaring en je losten samen problemen op. Tegenwoordig is het volgen
van cursussen erg belangrijk om een goed instructeur te worden.

Vroeger ging het toch anders bij de KC. Bij de EG moest je een slipketting gebruiken
en nu is het sinds een paar jaar verboden. Ik heb nooit met me Newfoundlanders
een slipketting nodig gehad. Alleen een halsband en een gewone riem. Ik geloofde
niet in die poespas hoor, ook niet in aparte lesmethodes. Ik was simpel en kon me
hond(en) goed lezen. Gewoon met wat geduld toch vaak ver gekomen met mijn
honden in de GG. De oudste heeft de GG2 behaald toen ze 7 was en alle honden
zijn zover gekomen op mijn manier.

Ik heb mijn passie aan het les geven te danken aan de oud instructeurs John Heyboer,
Willem Overduin en Rob Tromm. Ja dat was een leuke tijd. Er was ook een periode
dat er bestuursleden en instructeurs opstapten om meningsverschillen. Er waren
toen twee bestuursleden over. Wil van Nuffelen en vier instructeurs Monique,
Frits, Sonja en ik hebben eigenlijk KC de Hofstad gered van een wisse dood en de
opstap gemaakt naar wat de Hofstad nu is. We waren ieder een hoeksteen van
KC de Hofstad, een eenheid die KC de Hofstad overeind hield. Wat je lief hebt
laat je niet vallen. Ik denk dat ik het daarom volhield tot het bittere eind. Nu met
tranen in me ogen neem ik afscheid van wat ik liefhad. Cursisten die keer op keer
terugkwamen naar KC de Hofstad omdat het zo vertrouwd was deed me zo goed.

Het gaat je goed KC de Hofstad en wat een leuke club nu. Vertrouw elkaar, geloof
in elkaar en wat belangrijker is, luister naar elkaar. Diep in mijn hart zal ik altijd bij
jullie zijn.

Ik ga verder op mijn tempo met Aad en onze meiden Naomi, Ginger en Belle fleur
(La vie est belle, Het leven is mooi). De hondenwereld is klein en we zien elkaar
vast ergens.

Een lieve groet en een ode aan KC de Hofstad en hun mensen.

Jolanda Verton

| 23