Page 18 - ที่ระลึกงานเกษียณ ผอ.กลุ่มนิเทศฯ
P. 18
๖ สิงหาคม ๒๕๓๒ พ่อจาก ลูก ทิ้งแม่ไป ด้วยวัย ๕๘ ปี วันที่ท้องฟ้าหม่นหมอง
มีเม็ดฝนเปาะแปะ คล้ายหยดนํ้าตาที่ ลูก กลากลืน สะกดกลั้นไว้ การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ในชีวิตที่ลูก ทุกคนต้องจดจำ วันที่บ้านไม้หลังใหญ่ ขนาด ๒๔ เสา เงียบงัน เพราะการ
จากไปของเจ้าของบ้าน พ่อป่าไม้บุญช่วย สารีบุตร ของลูกหลาน
วันเวลา ผ่านไป กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ความทรงจำเกี่ยวลับพ่อ ไม่เคยจางหาย พ่อเสียง
ดังดุเจ้าระเบียบ รู้แม้กระทั่งความคิดของลูก ๆ ว่าคิดอะไร จะทำอะไร พ่อ จึงเป็นผู้วิเศษ
มีอิทธิฤทธึ๋ อิทธิพลของบ้าน ลูกทุกคนกลัวพ่อ แม้จะรู้ว่าพ่อรักลูกสูดใจ ทรัพย์สมบัติ
มรดก ตกทอดของพ่อ ที่ดิน ที่นา พ่อแปลงเป็นทุนการศึกษาให้ลูกได้เล่าเรียน จนสำเร็จ
การศึกษา รับราชการทุกคน ยามที่ลูก หวาดกลัว กลัวผี กลัวสิ่งที่มองไม่เห็น เราเชื่อว่า
สิ่งเหล่านั้นกลัวพ่อของเรา พ่อจะเป็นคนพาลูกไป พาลูกเดินทางไป ในที่ที่เรากลัว และ
เดินทางกลับด้วยความปลอดภัย พ่อป่นจักรยานคันใหญ่ให้ลูกเกาะหลัง...บอกลูก...
“เกาะ แน่น ๆ พ่อจะพาบิน” จักรยานคันใหญ่ค่อย ๆ เคลื่อนไป ช้า...ช้า ตามแรงป่น
แต่มั่นคง ลุ้นให้พ่อพาบิน แม้จะบินไม่ได้ แต่เราก็ปลอดภัย ถึงที่หมายทุกครั้งที่ไปกับ พ่อ
บ้านไม้หลังใหญ่ เลขที่ ๑๐๔ บ้านศิวาลัย ตำบลสิ บ้านของเราตั้งโดดเด่น อยู่ริมถนน
ขุนหาญ สำโรงเกียรติ เส้นทางสู่ชายแดนไทย กัมพูซา ไม่เคยมีโจร ขโมยมากลั้ากราย
สมมติฐาน คือ โจรน่าจะกลัวพ่อ บ้านเรา เป็นที่พักอาศัย รับรองช้าราชการ หลายท่านที่
มาบรรจุ ย้ายมาดำรงตำแหน่ง เนื่องจากสมัยนั้นไม่มีบ้านพักช้าราชการ บ้านเช่าก็แทบ
จะไม,มี บ้านเรือนไม้หลังใหญ่ แวดล้อมด้วยต้นไม้นานาชนิด เพราะพ่อรักต้นไม้ ตามวิชาชีพ
ของพ่อ อดีตป่าไม้อำเภอขุนหาญ นํ้าใจเอื้อเฟ้อของพ่อ ทำให้บ้านของเราอุดมสมบูรณ์
ด้วย พืชผัก ผลไม้ เลี้ยงสมาชิกครอบครัว ผู้อาศัยได้อย่างเพียงพอ
มะปราง มะยงชิด มะม่วง ล้มโอ ผักผลไม้นานาชนิด เป็นผลผลิตที่พ่อปลูกบนเนื้อที่
๒ ไร่ เช้า ๆ พ่อเปิดวิทยุฟ้งข่าว รับฟ้งข่าวสาร บ้านเมือง พร้อมกับเช้าสวน ดาหญ้า ปลูกผัก
สวนครัว ผลไม้ที่สมัยนั้นมีเพียงบ้านเดียวที่ ปลูก มะปราง มะยงชิดได้ผล ต้นไม้ ดอกไม้ที่
ลูกชอบ พ่อปลูกไว้ให้ ทิ้งหมด พุทธรักษา มะลิ พูดซ้อน ดอกโมก สีขาว กลิ่นบาง เบา
