Page 241 - Proceeding_รวมปก_Neat
P. 241

226


                       องค์ประกอบแบบจ ำลองกำรยอมรับเทคโนโลยี ประกอบไปด้วยปัจจัยทั้งหมด 5 ปัจจัยด้วยกัน ได้แก่

               1. กำรรับรู้ถึงประโยชน์ที่ได้รับ (Perceived Usefulness: PU) หมำยถึง ระดับที่ผู้ใช้บริกำรเชื่อว่ำประโยชน์

               ของเทคโนโลยีดังกล่ำวจะมำช่วยเพิ่มประสิทธิภำพให้กับงำนของตนซึ่งมีควำมสัมพันธ์โดยตรงกับทัศนคติ

               ที่มีต่อกำรใช้งำนและพฤติกรรมของผู้ใช้บริกำร 2. กำรรับรู้ถึงควำมง่ำยในกำรใช้งำน (Perceived Ease of

               Use: PEOU) หมำยถึง ระดับที่ผู้ใช้บริกำรเชื่อว่ำเทคโนโลยีที่น ำมำใช้มีควำมง่ำยในกำรใช้งำน สำมำรถน ำไปใช้

               งำนได้โดยไม่ต้องใช้ควำมพยำยำมสูงซึ่งมีควำมสัมพันธ์โดยตรงกับกำรรับรู้ประโยชน์และทัศนคติ 3. ทัศนคติ
               ที่มีต่อกำรใช้งำน (Attitude Toward Using: ATU) หมำยถึง ควำมคิดเห็นหรือทัศนคติของผู้ใช้บริกำรที่มีต่อ

               เทคโนโลยีนั้น ๆ ซึ่งเกิดจำกกำรรับรู้ถึงประโยชน์ที่ได้รับและกำรรับรู้ถึงควำมง่ำยในกำรใช้งำนซึ่งจะส่งผล

               โดยตรงต่อพฤติกรรมของผู้ใช้บริกำร (Behavioral Intention: BI) ด้วยและจำกกำรที่มีควำมตั้งใจใช้งำน

               เทคโนโลยีนั้นแล้ว ผู้ใช้จะเกิดควำมรู้สึกที่ควรใช้งำนเทคโนโลยีนั้นจริง (Actual Use: AU) 4. พฤติกรรม

               ของผู้ใช้บริกำร (Behavioral Intension: BI) หมำยถึง พฤติกรรมหรือกำรกระท ำผู้ใช้บริกำรที่มีต่อเทคโนโลยี

               นั้น ๆ โดยได้รับอิทธิพลจำกกำรรับรู้ถึงประโยชน์และทัศนคติที่มีต่อกำรใช้งำนเทคโนโลยีนั้น 5. กำรใช้งำนจริง

               ของผู้ใช้บริกำร (Actual System Use: AU) หมำยถึง พฤติกรรมที่เกิดขึ้นจริงในกำรใช้เทคโนโลยีเป้ำหมำย

                       แบบจ ำลองโมเดลนี้สำมำรถบอกระดับกำรยอมรับของเทคโนโลยีโดยผู้ใช้ ซึ่งสำมำรถน ำมำประยุกต์ใช้

               กับกำรประเมินกำรยอมรับควบคู่กำรประเมินขนำดของตลำดเพื่อระบุโอกำสทำงเศรษฐกิจภำพต้นฉบับ

               ของแบบจ ำลองกำรยอมรับเทคโนโลยีดังแสดงในรูปที่ 1
















                                        รูปที่  1 แบบจ ำลองกำรยอมรับเทคโนโลยี (TAM)

                                                   ที่มำ: Davis, 1996, p.453

               แนวคิดแบบจ ำลองผืนภำพธุรกิจ (Business Model Canvas: BMC)

                       แบบจ ำลองส ำหรับผู้ประกอบกำรที่ต้องกำรวำงแผนธุรกิจอย่ำงเป็นระบบผ่ำนองค์ประกอบทั้ง 9 ส่วน

               อันเป็นองค์ประกอบส ำคัญของธุรกิจที่ประสบควำมส ำเร็จ  (Osterwalder and Pigneur, 2010)  ซึ่งปัจจุบัน

               ทั้งนักกำรตลำด และ SMEs ได้ให้กำรยอมรับโมเดลนี้กันอย่ำงแพร่หลำยและนิยมใช้เป็นเครื่องมือพื้นฐำน

               ในกำรวำงแผนธุรกิจ
   236   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246