Page 38 - นาวิกศาสตร์ เดือน ธันวาคม ๒๕๕๔
P. 38
ส่วนเรือบรรทุกเครื่องบินขนาดใหญ่ที่ใช้กันใน ก็เรือลาดตระเวนชั้น Aegis หนึ่งลำ เรือพิฆาต ๒ ลำ
สงครามโลกครั้งที่สองมีขนาดเพียง ๓๐,๐๐๐ ตัน เรือส่งกำลังบำรุงหนึ่งลำ และเรือดำน้ำโจมตีหนึ่งลำ
เศษ ทั้งนี้เยอรมนีไม่ได้สร้างเรือบรรทุกเครื่องบินเลย อันรวมค่าใช้จ่ายที่สูงยิ่ง ในการออกปฏิบัติการ แม้เรือ
แต่เมื่อจะสร้างก็สายไปแพ้สงครามเสียก่อน ไม่ถึงกับจม แต่ความเสียหายที่อุปสรรคต่อการบิน เช่น
เรือบรรทุกเครื่องบินเริ่มแสดงอำนาจเมื่อ ดาดฟ้าบิน เครื่องส่งเครื่องบินออกบิน ลานยกเครื่องบิน
กองเรือบรรทุกเครื่องบินอังกฤษโจมตีกองเรือของ ขึ้นลง ฯลฯ ก็ทำให้เรือปฏิบัติการไม่ได้ ทั้งนี้ในปัจจุบัน
อิตาลี ที่จอดเรือในอ่าวทารันโต ในวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน อาวุธทำร้ายเรือทั้งจากทางใต้น้ำ ผิวน้ำ และทางอากาศ
ค.ศ.๑๙๔๐ เพื่อมิให้เรืออิตาลีถูกเยอรมนียึดครอง ได้รับการพัฒนาไปมากยิ่งอันตรายต่อความปลอดภัย
เอาไปใช้ และอีกหนึ่งปีต่อมาในวันที่ ๗ ธันวาคม ของเรือใหญ่ ยิ่งกว่านั้น จีนที่มุ่งมั่นขยายนาวิกานุภาพ
ค.ศ.๑๙๔๑ เมื่อกองเรือบรรทุกเครื่องบินญี่ปุ่นโจมตี ได้เริ่มสร้างอาวุธจรวด “สังหารเรือบรรทุกเครื่องบิน”
กองเรือสหรัฐ ฯ ที่อ่าวเพิร์ลฮาเบอร์ อันเป็นการเริ่มต้น (Carrier Killer) ชื่อรหัส Dong Fang 21D ที่ใช้ยิง
การสงครามในแปซิฟิกของสงครามโลก การยุทธ์ใหญ่ จากฝั่งซึ่งคาดกันว่าระยะยิงของอาวุธจะไม่น้อยกว่า
ทางเรือระหว่างสหรัฐ ฯ กับญี่ปุ่นเป็นการปะทะกัน รัศมีทำการของเครื่องบินจากเรือบรรทุกเครื่องบินสหรัฐ ฯ
ของกองเรือบรรทุกเครื่องบินทั้งสองฝ่าย เรือจมกัน นอกจากนี้ เครื่องบินไร่คนขับได้รับการพัฒนา
ฝ่ายละหลายลำ และเครื่องบินได้แสดงอำนาจจมเรือ ใกล้ทัดเทียมเครื่องบินที่มีนักบิน ซึ่งคิดกันว่าเรือ
ประจัญบานของทุกฝ่ายตั้งแต่เริ่มสงครามจนจบสงคราม บรรทุกเครื่องบินไร้คนขับอาจจะเกิดขึ้น อันจะเป็นเรือ
ภายหลังสงครามโลกจึงหมดยุคของเรือประจัญบาน ที่มีขนาดเล็กกว่าเรือที่มีและใช้อยู่ปัจจุบัน ค่าใช้จ่าย
แทนที่ด้วยเรือบรรทุกเครื่องบินที่สร้างกันตั้งแต่ขนาด ในการสร้างและใช้เรือแบบนี้จะน้อยลงมาก แล้วเรือ
หนึ่งหมื่นตันเศษจนถึงเก้าหมื่นตันในปัจจุบัน บรรทุกเครื่องบินแบบดั้งเดิมอาจเลือนหายไปเป็นเรือ
ใครที่ไม่เคยมีก็พยายามมีกันอย่างจีน เป็นต้น ที่ติดอาวุธหลายอย่าง โดยบรรทุกเครื่องบินไร้คนขับ
การมีเรือและเครื่องบินเป็นราคาแพงมาก แต่การใช้ เรือบรรทุกเครื่องบินของจีนนั้นคงไม่เผชิญหน้าสู้รบ
การป้องกันและการบำรุงรักษากลับแพงใหญ่หลวงกว่า กับเรือของสหรัฐ ฯ แต่จะใช้แสดงพลังต่อชาติใกล้เคียง
เรือบรรทุกเครื่องบินพลังนิวเคลียร์ ชั้น Nimitz ที่แน่นอนว่า การต่อสู้กับเรือบรรทุกเครื่องบินสหรัฐ ฯ
เป็นเรือยักษ์ Super Carrier นั้น ลำที่ปล่อยลงน้ำ ของจีนจะอยู่ในรูปป้องกันตัวด้วยอาวุธ Carrier
ค.ศ.๒๐๐๙ ชื่อ USS.George HW Bush (CVN77) Killer ฝั่ง – ยัง – เรือ ที่จีนกำลังคิดขึ้น ซึ่งจีน
ในราคา ๖.๗ พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ฯ ในขณะที่ สำนึกในจุดอ่อนจุดแข็งของเรือบรรทุกเครื่องบินเป็น
ลำต่อไป CVN78 CVN79 CVN80 ราคาจะสูงขึ้น อย่างดี
ร้อยละ ๑๐.๓, ๑๓.๓ และ๒๖.๗ ต่อลำตามลำดับ และแล้ว อนาคตของเรือบรรทุกเครื่องบินอาจ
CVN80 ประมาณราคาถึง ๑๓.๕ พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ฯ เหมือนเรือประจัญบานในอดีตกาล ที่หากนายเช็น
ซึ่งกำลังสร้างเรืออยู่ ค่าใช้จ่ายในการค้นคว้าพัฒนา ยังมีชีวิตอยู่อาจเปลี่ยนคำพูดที่เคยพูดไว้ ส่วนคำพูด
ระบบต่าง ๆ ในเรือให้รองรับเครื่องบินที่ล้ำสมัย ของบาร์บารอสสายังคงเป็นอมตะ “หากได้ครอง
ตลอดก็มีค่าสูง ตัวเครื่องบินประจำเรือก็มีราคาสูง ทะเล ไม่ช้าจะได้ครองบกด้วย พระเจ้าข้า” จะโดย
ยิ่งขึ้นด้วย เรือประจัญบาน หรือเรือบรรทุกเครื่องบิน หรือเรือ
เรือของสหรัฐ ฯ จะมีลูกเรือประมาณ ๓,๒๐๐ คน อะไรก็ตาม
ส่วนการบิน ๒,๔๘๐ คน และส่วนสนับสนุนอื่นอีก “Sire, He who rules on sea will soon rules
๑,๐๕๔ คน ในแต่ละลำ กองเรือโจมตีที่มีเรือบรรทุก on the land also.”
เครื่องบินหนึ่งลำ จะต้องมีเรือบริวารอย่างน้อย
นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๙๔ ฉบับที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๔ ๐37
