Page 8 - ไฟล Combine ก.ย.64_Neat
P. 8
แต่ “เมดัล ออฟ ออนเนอร์” (Medal of Honor) ถือเป็น เพื่อเหรียญเกียรติยศเหรียญนี้”
ี
ั
ี
เหรียญกล้าหาญช้นสูงสุดของสหรัฐอเมริกา ซ่งจะมอบให้ เป็นท่รู้กันว่า ผู้ท่จะได้รับเหรียญ “เมดัล ออฟ ออนเนอร์”
ึ
�
แก่ทหารหาญผู้ทาการรบอย่างแกล้วกล้าในทุกสมรภูมิท ี ่ จะต้องผ่านการรบด้วยความแกล้วกล้า อาจหาญ ทรหด
ี
กองทัพสหรัฐอเมริกาเข้าไปเกี่ยวข้อง อดทน และเส่ยงชีวิตเหนือกว่าผู้ท่ทาการรบปกติมากมาย
ี
�
ิ
ิ
นับต้งแต่รฐบาล และกองทพสหรัฐอเมรกาเร่มมีการ หลายเท่า ซึ่งในการนี้จะต้องมี “พยาน” รู้เห็นวีรกรรม
ั
ั
ั
ึ
ี
มอบเหรียญน้ให้แก่ทหารในยุค “สงครามกลางเมอง” ท่เกิดข้นอย่างน้อยสองคน เหล่าทหารสหรัฐอเมริกาจึงมักม ี
ื
ี
�
ั
ระหว่างฝ่ายเหนือกับฝ่ายใต้มาจนกระท่งถึงสงคราม คาเรียกหาสาหรับผู้ได้รับเหรียญ “เมดัล ออฟ ออนเนอร์” ว่า
�
สมัยใหม่ มีผู้ท่ได้รับเมดัล ออฟ ออนเนอร์ เพียง ๓,๔๓๖ คน “เป็นผู้กล้า ในมวลหมู่ของผู้กล้าทั้งปวง”
ี
(ตัวเลขขณะจัดพิมพ์หนังสือครั้งแรก ปัจจุบันสูงกว่านั้น) ย้อนหลังไปในยุคท่เกิดสงครามกลางเมืองระหว่าง
ี
ในจานวนน มีสตรีชาวอเมริกันเพียงผู้เดียวเท่าน้นท ี ่ ฝ่ายเหนือกับฝ่ายใต้ในสหรัฐอเมริกา นายพล “วีลฟิวส์
�
้
ั
ี
ได้รับเกียรติอันสูงส่งเธอผู้นั้นก็คือ ด็อกเตอร์ “วอร์เกน” สก็อต” เป็นผู้ริเริ่มการมอบเหรียญกล้าหาญให้กับทหาร
ี
ศัลยแพทย์ในสงครามกลางเมือง ซ่งเป็นการรบระหว่าง ท่ปฏิบัติการรบอย่างแกล้วกล้า โดยไม่หว่นเกรงต่อ
ึ
ั
ฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ ด้วยเหตุท่เธอปฏิบัติหน้าท่อย่าง ความตาย แต่เหรียญกล้าหาญดังกล่าวยังไม่ถือว่าเป็นการ
ี
ี
ทุ่มเท และเสียสละตลอดช่วงของสงครามจนเป็นท ่ ี มอบอย่างเป็นทางการของกองทัพ
ึ
ื
ยอมรับของทุกฝ่าย ด็อกเตอร์ วอร์เกน จึงได้รับการเสนอช่อ ต่อมากองทัพบกสหรัฐอเมริกาจงได้ขออนุมัตจาก
ิ
ให้ได้รับเหรียญดังกล่าว รัฐสภาในการมอบเหรียญกล้าหาญแก่ทหารในนาม
ื
อย่างไรก็ตามเน่องจาก ด็อกเตอร์ วอร์เกน เป็น กองทัพอย่างเป็นทางการ และ “เมดัล ออฟ ออนเนอร์”
ี
ึ
ี
ั
ื
พลเรอนและเป็นสตร เหรยญกล้าหาญดงกล่าวจงถก เหรียญแรกถูกมอบให้แก่ทหารผู้มีเกียรติประวัติการรบ
ู
เรียกกลับคืนในปี พ.ศ. ๒๔๖๐ จนกระทั่งหลังจากนั้นอีก ดีเด่นในฐานะ “ผู้กล้าเหนือกล้า” เมื่อปี พ.ศ.๒๔๖๐
๖๐ ปี รัฐบาลสหรัฐอเมริกาจึงมีมติมอบเหรียญกล้าหาญ ต่อมา เจมส์ ดับบลิว. กริมส์ สมาชิกสภาจากรัฐ
ื
ื
ั
กลบคืนให้แก่ทายาทผู้สืบทอดเช้อสายมาจากตระกูล “ไอโอว่า” เสนอญัตติในสภาเม่อปี พ.ศ.๒๔๐๔
ื
ื
่
็
ื
้
ั
ของ ด็อกเตอร์ วอร์เกน ดังเดิม ดวยหวขอเรองคอ “การปนบาเหนจให้กับทหารเรอ” โดย
้
ู
�
ี
�
“เฮนร เอส. ทรูแมน” ผู้เคยผ่านการรบ ตัวเขาเองไม่คาดคิดว่าเร่องดังกล่าวจะทาให้มีการออกกฎ
่
ื
ี
ในสงครามโลกคร้งท่หน่ง และกลายมาเป็นประธานาธิบด ี ระเบียบท่ยุ่งยากตามมาในอนาคต โดยกริมส์ได้เสนอให้ม ี
ั
ึ
ี
ั
สหรัฐอเมริกาในเวลาต่อมา ได้กล่าวสุนทรพจน์บางตอน การมอบเหรยญ “เมดล ออฟ ออนเนอร์” ให้แก “ทหารเรือ”
ี
่
ิ
่
ิ
ั
ในพิธีประดับเหรียญ “เมดัล ออฟ ออนเนอร์” ให้แก่ ทปฏบตการรบอย่างกล้าหาญ ซงประธานาธบด ี
ิ
ึ
่
ี
ื
ผู้กล้าหาญจากการรบในสงครามโลกครั้งที่สองว่า “ลินคอน” ผู้ตกเป็นเหย่อของการลอบสังหารในเวลาต่อมา
ิ
้
“ข้าพเจ้ามีความภาคภูมิใจในเหรียญน ย่งกว่าการ เห็นชอบกับญัตติดังกล่าว และให้กาหนดการมอบเหรียญน ี ้
�
ี
ได้ด�ารงต�าแหน่งประธานาธิบดี” ไว้เป็น “กฎหมาย” เมื่อวันที่ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๐๔
และในโอกาสต่อมา พลเอก “จอร์จ เอส. แพ็ทตัน” คร้นถึงเดือนกุมภาพันธ์ ๒๔๐๕ วุฒิสมาชิกเฮนร ี ่
ั
แม่ทัพชื่อก้องคนหนึ่งของสหรัฐอเมริกา ซึ่งได้รับชัยชนะ วิลสัน ก็เสนอให้มีการมอบเหรียญ “เมดัล ออฟ ออนเนอร์”
ุ
ู
ุ
ิ
้
่
ี
ในสมรภมยโรประหว่างยคสงครามโลกครงทสอง แก่ทหารของกองทัพบก และออกเป็นกฎหมายในอีก
ั
�
ี
ั
ั
ั
ู
เคยกล่าวกบผ้ได้รบเหรยญ “เมดล ออฟ ออนเนอร์” ๕ เดือนต่อมา แต่แล้วรายละเอียดของข้อกาหนดท ่ ี
คนหนึ่งว่า “มากเกินไป” ก็ทาให้ผู้ท่ทาการรบอย่างแกล้วกล้าหลายคน
�
�
ี
ี
“ในฐานะท่เป็นทหารอาชีพ ข้าพเจ้ายินดีสละชีวิต หมดโอกาสได้รับเกียรติยศน โดยเฉพาะท่มีการระบ ุ
้
ี
ี
นาวิกศาสตร์ 6
ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๙ กันยายน ๒๕๖๔
