Page 61 - นาวิกศาสตร์ พฤษภาคม ๒๕๖๔
P. 61
ั
ี
เมื่อถามว่าเพลงที่ร้องคือเพลงอะไร ค�าตอบที่ได้ยิน กับเราก็ช่วยระดมยิงด้วยปืน ค.๘๒ แบบท่เรียกว่ายิงไม่อ้น
ิ
ี
ี
กลับเป็นส่งท่คาดไม่ถึง เพราะ พลเรือตร ธนกาญจน์ ฝ่ายเรายิงเตรียมกันเป็นวันจนภูเขาแทบจะกลายเป็น
ตอบว่า เขาหัวโล้นมองเห็นหย่อมสีน�้าตาลปรากฏอยู่เต็มไปหมด
“กองร้อยของพ่มีนามเรียกขานทางวิทยุว่า แต่ต้องยอมรับว่าทหารเวียดนามเช่ยวชาญในเร่อง
ื
ี
ี
่
“บัวลอย” พจึงให้ทหารทุกคนร้องเพลงบวลอยของ การขุดรูขุดหลุมเพราะถึงแม้เราจะยิงปูพรมอย่างหนก
ี
ั
ั
ื
แอ๊ด คาราบาว เพราะเพลงน้มีเน้อหาแสดงถึงชีวิตของ แต่ข้าศึกก็ยังทนอยู่ได้เหมือนผี เม่อฝ่ายเราบุกข้นไป
ี
ื
ึ
ื
ั
ี
ึ
ั
ั
ทหารเกณฑ์ท่ช่อบัวลอย ซ่งเป็นผู้เสียสละไปรบเพ่อชาต ิ ก็เจอการยิงปะทะสกัดก้นลงมาและเป็นเช่นน้นต้งแต่
ื
ี
และพลีชีพอย่างกล้าหาญ น่ถ้าแอ๊ด คาราบาว เจ้าของเพลงน ี ้ วันแรกจนวันสุดท้าย
รู้คงจะดีใจไม่น้อยท่นาวิกโยธินเอาเพลงของเขามาร้อง ตามแผนการท่วางไว้เราคาดว่าเวลาประมาณ
ี
ี
ึ
ึ
ี
ี
เป็นเพลงปลุกใจก่อนเข้าสู่แนวรบ ๑๑๐๐ ซ่งเป็นเวลาท่พระฉันเพลพอด เราน่าจะข้นไป
รถยีเอ็มซี. นาทหารนาวิกโยธินไปถึงตีนเขาชาราก ถงยอดเขาและอดพวกมันได้ แต่เอาเข้าจรงกลบไปได้
ั
ึ
ั
�
ิ
�
่
ั
ึ
เวลาประมาณแปดโมงเช้า ผู้บังคับกองร้อยสงทหาร ไม่ถงไหนเพราะเส้นทางลาดชนมาก ทหารทงกองร้อย
ั
ั
้
�
ื
ี
ลงจากรถแล้วจัดรูปขบวนเตรียมท่จะปีนข้นไปทาการรบ ต้องเคล่อนท่ปีนป่ายไปอย่างทุลักทุเลเพราะแต่ละคน
ี
ึ
ื
ั
กับข้าศึกซึ่งเป็นทหารเวียดนามที่ตั้งรับอยู่ด้านบน ขีดความสามารถไม่เท่ากัน อีกท้งอาวุธและเคร่องกระสุน
ี
พลเรือตรี ธนกาญจน์ กล่าวว่า ท่แต่ละคนต้องแบกโหลดก็แตกต่างกันโดยเฉพาะพวกท ี ่
“เม่อเงยหน้ามองข้นไปบนสันเขาท่เห็นอยู่ลิบ ๆ เป็นหมู่ปืน ค. หรือหมู่ปืนกล
ื
ี
ึ
ี
ส่งท่ปรากฏแก่สายตาก็คือต้นไม้ท่อยู่บนเขาหักขาด เราจึงไม่สามารถท่จะปล่อยให้คนหน่งคนใด
ี
ี
ึ
ิ
ี
่
ั
่
ื
็
้
ี
่
ี
่
ื
๋
ื
่
ี
ทเหลออยกเปนตนทโกรนเกอบหมดแทบจะไมมใบเหลออย ่ ู เคลอนทไปก่อนได้แต่จะต้องไปพร้อม ๆ กน ถ้าปืน ค.
ื
็
ู
่
ั
เพราะก่อนหน้าน้นฝ่ายเราได้ทาการยิงเตรียมอย่างหนัก ขึ้นไปถึงจุดไหนกระสุนก็ต้องตามไปอยู่ด้วย ปืนกลหนัก
�
ั
ึ
ทั้งปืนใหญ่และปืน ค. ข้นไปกระสุนก็ต้องตามไปด้วย ไม่เช่นน้นมันก็จะไม่ม ี
ึ
ทหารเขมรแดงหรือเขมรพอลพตซ่งเป็นฝ่ายเดียว ประโยชน์
ี
ั
ในวันแรกเราจึงไปได้ไม่ถึงท่หมายต้องต้งฐานลอย
ี
ผูกเปลนอน และคอยเฝ้าระวังข้าศึกท่จะลอบเข้ามา
ี
ี
โจมตีเวลากลางคืน แต่โชคดีท่วันแรกเหตุการณ์ท่ฝ่ายเรา
ึ
กังวลก็ยังไม่เกิดข้น บางทีพ่คิดว่าอาจจะเป็นเพราะทหาร
ี
เวียดนามเป็นชายชาตินักรบ จึงอยากจะอัดกับเราแบบ
�
ประจันหน้าในเวลากลางวัน ก็เลยปล่อยให้เราพักกาลัง
ตั้งฐานรอเวลาที่จะเปิดศึกกันในวันรุ่งขึ้นก็เป็นได้
้
ึ
ั
ั
ู
ิ
่
็
ั
ครงถงเช้าวนต่อมา ฝ่ายเรากเรมจดรปขบวนเข้าต ี
รุกคืบไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ข้าศึกก็ต้อนรับเราด้วยอาวุธ
ั
ทุกชนิด ท้งปืนกล ปืน ค. แล้วก็ปืนใหญ่ ข้าศึกยิงมาเราก็ยิง
ขึ้นไปอัดกันหูดับตับไหม้ แต่เราเสียเปรียบตรงที่ต้องบุก
ไปตามเสนทางทม “กบระเบด” วางดกไวเปนจานวนมาก
�
้
ิ
ั
ั
้
ี
ี
่
็
พอมีคนเหยียบกับระเบิดขาขาด การบุกก็ชะงักลงต้อง
พิธีสดุดีวีรบุรุษนาวิกโยธิน แบกหามคนเจ็บลงมาอย่างทุลักทุเล
นาวิกศาสตร์ 59
ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๖๔
