Page 62 - นาวิกศาสตร์ พฤษภาคม ๒๕๖๔
P. 62
�
ี
คุณจะต้องรู้ตาแหน่งตาบลท่ของตนเองอย่างชัดเจน
�
มิฉะน้นจะเกิดข้อผิดพลาดท่ปืนใหญ่ยิงถล่มฝ่ายเดียวกัน
ี
ั
่
แต่ถึงแม้คุณจะแม่นแผนท ส่งท่อาจเกิดข้นโดยไม่คาดฝัน
ึ
ี
ิ
ี
ก็คือข้อผิดพลาดจากอาวุธที่เก่าและล้าสมัย
ในตอนน้นทหารนาวิกโยธินใช้ปืน ค. ๘๑ ซ่งเป็น
ึ
ั
อาวุธท่ได้รับการสนับสนุนจากกองทัพสหรัฐอเมริกา
ี
ปืน ค. รุ่นน้เคยใช้มาต้งแต่สมัยสงครามโลกคร้งท่สอง
ี
ี
ั
ั
กระสุนปืน ค. ๘๑ มีดินขับท้าย ๘ อัน เวลาจะยิงจะต้อง
ค�านวณระยะให้ดีเพื่อเลือกว่าจะใช้ดินขับท้ายกี่อัน
ถ้าคนยิงคานวณผิด กระสุนก็จะตกใกล้กว่า
�
ที่ต้องการ ซึ่งนั่นหมายถึงว่ากระสุนที่ยิงออกไปจะตกใน
ตาแหน่งท่เป็นอันตรายต่อฝ่ายเดียวกันได้ แต่ก็อย่างท่เคย
ี
ี
�
นาวิกโยธิน ขณะใช้เครื่องตรวจหากับระเบิดตามเส้นทาง
พูดในตอนต้นว่าเรารบตามสภาพทรัพยากรท่มีอยู่และ
ี
ี
ั
ี
ิ
แต่ส่งท่เป็นอันตรายมากท่สุดก็คือ กระสุนส่องวิถ ี รบด้วยใจ ดังน้นไม่ว่าอาวุธจะเก่าหรือจะมีปัญหา
ี
ขนาด ๑๒.๗ มิลลิเมตร ของทหารเวียดนามท่ยิงเข้าใส่ ข้อขัดข้องมากน้อยแค่ไหนเราก็ต้องมุ่งม่นท่จะทาภารกิจ
ั
ี
�
ื
แนวรุกของฝ่ายเราเพ่อใช้เป็นจุดเล็งให้แก่ปืนใหญ่ยิง ให้ส�าเร็จให้ได้
�
ท่จะถล่มเข้ามา พ่จาได้เลยว่าพอกระสุน ๑๒.๗ มิลลิเมตร เราบุกไปได้วันละนิดวันละหน่อยเพราะเจอกับการ
ี
ี
แล่นเข้ามาเป็นสายจากการยิงตัดกันเป็นกากบาท ต้านทานอย่างเหนียวแน่นผสมกับสภาพภูมิประเทศท ่ ี
ั
หลังจากน้นไม่นานเสียงปืนใหญ่แหวกอากาศก็จะตามมา เป็นเขาสูงลาดชันแถมยังมีฝนตกหนักลงมาเป็นระยะ
ี
ั
็
่
�
็
ิ
พวกเราก็ต้องหลบเข้าที่ก�าบังกันจ้าละหวั่น ทาให้ทหารเรมเจบไข้ไม่สบาย ขณะเดยวกนเรากต้อง
ี
�
ี
ี
ั
�
ตอนท่เราฝึกทหารในท่ต้งปกติเราต้องคอยเค่ยวเข็ญ เกาะแหล่งนาและรักษาเส้นทางส่งกาลังบารุงไว้ตลอด
�
้
ี
ิ
้
�
ื
ึ
ื
�
เร่องการสวมหมวกเหล็ก บังคับให้ใส่หมวกเหล็กซ่ง เวลา เพราะบนเขาไม่มีนา เร่องน้เป็นส่งสาคัญเพราะ
็
ทุกคนไม่ค่อยชอบเพราะมันหนักใส่แล้วร้อนใส่แล้ว หากข้าศึกตดเส้นทางได้เรากจะถูกล้อมและไม่สามารถ
ั
้
�
ราคาญ แต่พอเจอของจรงในศกบ้านชารากครงน้นไม่ตอง ส่งเสบียง อาวุธ กระสุน และนาจืดให้กับทหารท่อยู่ใน
ั
ิ
�
้
�
ึ
ั
้
ี
ให้บอกกันมากเรื่องหมวกเหล็ก บางคนใส่สองใบด้วยซ�้า แนวปะทะได้เลย
ึ
ี
�
ั
ิ
ี
เพราะมันเป็นส่งหน่งท่จะช่วยป้องกันอันตรายจากการ ตลอดเวลาท่ภารกิจดาเนินไป มีผู้บาดเจ็บท้งจาก
ยิงของข้าศึก โดยเฉพาะอันตรายจากสะเก็ดระเบิดของ กระสุนปืนและกับระเบิดตลอดเวลา เรือตร จรินทร์ ไชยศร ี
ี
ี
ี
กระสุนปืนใหญ่ เตรียมทหารรุ่น ๑๙ ท่เพ่งจบมาได้ไม่ก่เดือน ช่วย
ิ
�
ื
ี
เม่อข้าศึกยิงปืนใหญ่มา การบุกก็ต้องหยุดลง กองร้อยของพ่ได้มากในเร่องของการลาเลียง
ื
ไม่สามารถรุกต่อไปได้ ฝ่ายเราต้องวิทยุขอให้ปืนใหญ่ คนเจ็บโดย เรือตร จรินทร์ เอาทหารใหม่มาเป็น
ี
ยิงตอบโต้ปืนใหญ่ข้าศึก” กาลังหลักในการลาเลียงผู้บาดเจ็บจากยอดเขา
�
�
พลเรือตร ธนกาญจน์ เว้นระยะไปนิดหน่งก่อนจะ ลงมายังหน่วยพยาบาลด้านล่าง
ี
ึ
เล่าต่อ ในตอนน้นทหารใหม่เพ่งผ่านการฝึกเบสิกข้น
ิ
ั
ั
ี
ิ
ึ
ื
ื
“ส่งหน่งท่คุณจะต้องจ�าไว้ก็คือ เม่อไหร่ท่คุณร้องขอ พ้นฐานได้เพียงสองเดือน ทางหน่วยก็ส่งมาร่วมศึกบ้าน
ี
การยิงสนับสนุนจากปืนใหญ่ คุณจะต้องแม่นแผนท ่ ี ช�ารากทันที โดยท�าหน้าที่ส่งเสบียงและแบกหามคนเจ็บ
นาวิกศาสตร์ 60
ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๖๔
