Page 141 - พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
P. 141
พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี 141
ในอดีตอย่างสนุกสนาน ดิฉันได้รู้จักหลาย ๆ ท่านและทราบเรื่องต่าง ๆ จากการที่ท่านคุยซ�้า ๆ
หลายครั้ง อย่างเช่น มีลูกศิษย์ท่านหนึ่งพูดว่า “ผมน่ะเลี้ยงครูมาตั้งแต่เล็ก ๆ นะ” คุณสุภาบอกว่า
“เดี๋ยวกูเตะ” ลูกศิษย์ท่านนั้นก็พูดต่อว่า “ครูต้องฟังให้จบก่อน ผมบอกว่าผมเลี้ยงครูมาตั้งแต่ผม
ึ
ี
เด็ก ๆ ไง” ตอนท่คุณสุภาเป็นนายกราบซ้าย ก็มีบ้านพัก ซ่งคุณสุภาจะให้นักเรียนเตรียมมาพัก
ด้วยหลายคน และนักเรียนเหล่านี้ก็ช่วยดูแลบ้านและหุงข้าว โดยครูเป็นคนซื้อกับข้าวมาทานกัน
�
ึ
�
ั
เวลามีลูกศิษย์ซ่งภายหลังได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่และมีตาแหน่งสาคัญ ๆ หลาย ๆ ท่านได้มาน่งคุยกับ
คุณสุภา ดิฉันก็ได้นั่งฟังอยู่ด้วยอย่างไม่เบื่อเลย
ตอนหลัง ๆ นี้ เมื่ออายุมากขึ้น คุณสุภาบางทีก็หลง ๆ ลืม ๆ แต่สิ่งที่ไม่ลืม และฝังลึกอยู่ใน
จิตวิญญาณคือความเป็นทหารเรือ บางวันต่นข้นมาก็จะแต่งเคร่องแบบไปกองทัพเรือ เพื่อไปร่วม
ึ
ื
ื
งานต่าง ๆ บางครั้งก็จะไปสอนหนังสือ ที่โรงเรียนนายเรือ ดิฉันถามว่าจะไปสอนใคร ก็บอกว่า
ู
ู
ั
่
่
็
่
่
ี
ั
้
่
่
“สอนนกเรียนนายเรือนะซ” ถามวาจะเอาอะไรไปสอนเขา ทานกวา “อยาดถกกนนะวาสอนไมได”
่
ดิฉันก็ต้องยอมคล้อยตาม พอหาเครื่องแบบแต่งไม่ได้ก็จะหงุดหงิด
คุณสุภาเข้าโรงพยาบาลเพราะไม่ทานอาหาร วัน ๆ ก็เอาแต่นอน บอกให้ทานก็บอกไม่หิว
ี
ู่
้
็
ทานไปนิดเดียวกบอกวาอ่ม เรากคดวาถ้าไม่ทานอย่างน้จะอยไดอย่างไร ปรึกษาคุณหมอ คณหมอ
ิ
ุ
็
่
ิ
่
ี
ี
บอกว่าจะไม่มีแรงคงต้องไปให้อาหารทางสาย วันท่ไปโรงพยาบาลวันท่ ๑๑ ตุลาคม ยังดีอยู่เลย
ั
ไปคอยพบหมออายุรกรรมต้งนาน ก็น่งรอในรถเข็น พอพบคุณหมอ คุณหมอถึงให้ admit
ั
นอนโรงพยาบาล เขาเร่มใส่สายยางให้อาหารวันน้นเลยกลายเป็นคนป่วยไป วันท่ ๑๒ ตุลาคม
ั
ี
ิ
ี
เป็นวันคล้ายวันเกิดคุณสุภา ครบ ๙๕ ปี ก็ต้องนอนอยู่ท่โรงพยาบาล ดิฉันทาบุญโดยให้ท่บ้าน
ี
�
�
ี
ั
ทาอาหารไปถวายพระท่วัดเทวราชกุญชร วันน้นมีลูกไปอยู่ด้วยกันได้คนเดียวคือ หน่อย
เพราะที่โรงพยาบาลไม่ให้อนุญาตให้เข้าเยี่ยมในช่วงโควิด เราเลยอยู่กัน ๓ คน พ่อ แม่ ลูก เสียดาย
ี
อยากให้ลูก ๆ คนอื่นเข้ามาเย่ยมพ่อด้วย คุณหมอตรวจเลือดและให้ยาอะไรต่ออะไรหลายอย่าง
ื
ี
ทุกวันก็อาการดี ไม่มีไข้ ไม่มีติดเช้ออะไร แต่หมอทางโรคเลือดมาบอกว่าผลเลือดตอนน้ลดลงมาก
ให้เลือดไป วันสองวันค่าเลือดเพิ่มขึ้น แล้วก็ลดอีก เม็ดเลือดขาวซึ่งเคยต�่ามากกลับสูงขึ้นทุกครั้ง
ี
ึ
ท่เจาะเลือดดู เป็นสัญญาณท่ไม่ค่อยดี แต่หมอก็ยังให้เลือด และเกล็ดเลือดสลับกันไปซ่งเป็นวิธีเดียว
ี
ั
ื
ั
ี
ท่รักษาได้ หมอถามว่าจะกลับไปนอนท่บ้านไหม แล้วก็กลับมาให้เลือดเม่อถึงเวลา เราก็ต้งใจเช่นน้น
ี
ี
ี
เพราะคิดว่าคุณสุภาคงมีความสุขท่ได้กลับไปอยู่บ้าน เราก็เตรียมข้าวของทุกอย่างท่ต้องใช้
รวมท้งพยาบาลท่จะไปช่วยดูแลท่บ้านด้วย ไม่น่าเช่อว่าก่อนจะกลับบ้านเพียงวันเดียว คุณสุภา
ื
ั
ี
ี
ั
เกิดมีไข้สูงต้งแต่เช้าแล้วยังทรงอยู่ ให้ยาลดไข้แล้วไข้ก็ไม่ลดจึงคิดว่าคงติดเชื้อ เจาะเลือด
