Page 136 - พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
P. 136
136 พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ดิฉันครบก�าหนดคลอด คุณสุภาได้อยู่กับดิฉันตอนเจ็บท้อง แต่พอ
ั
ึ
ใกล้คลอดเขาก็ให้คุณสุภากลับบ้านเพราะหมดเวลาเยี่ยมแล้ว ตอนน้นมีนายทหารเรือท่านหน่งคือ
ี
พลเรือเอก ประยงค์ เจริญสุวรรณ ป่วยอยู่ท่โรงพยาบาลเดียวกัน ท่านเป็นเพื่อนกับคุณสุภา
ทางโรงพยาบาลคงคิดว่าคุณประยงค์เป็นคุณสุภา เลยให้เย่ยมดิฉันได้ คุณประยงค์ก็เลยเป็นคนแรก
ี
ี
ี
ี
ื
ท่ได้เย่ยมดิฉันก่อนคุณสุภาเสียอีก ส่วนคนอ่นก็ต้องเย่ยมเป็นเวลา และไม่ให้มีใครมาเฝ้าเหมือน
บ้านเรา ดิฉันต้องช่วยตัวเองทุกอย่าง แต่ก็ท�าให้เราโตขึ้น และสู้กับปัญหาทุกอย่างที่ไม่เคยเจอได้
คุณแม่เป็นห่วงดิฉัน ให้พี่แต๋วพี่สาวคนโตบินมาช่วยดูแล เลี้ยงหลาน ก็เลยต้องคอยจนออกจาก
โรงพยาบาลมาอยู่บ้าน
ี
การไปมีลูกเล็กท่ต่างประเทศและเป็นลูกคนแรกสาหรับเราก็ลาบากเหมือนกัน คุณสุภา
�
�
ื
ื
ต้องช่วยดิฉันเล้ยงลูกด้วย โดยเฉพาะตอนกลางคืนถ้าลูกต่นก็ต้องต่นท้งพ่อและแม่ ตอนกลางวัน
ั
ี
ี
ี
ี
�
�
คุณสุภาต้องทางานบางทีก็ง่วงเหมือนกัน แต่ดีหน่อยท่ท่ทางานอยู่ท่บ้านเลยไม่ค่อยมีปัญหา
แต่ส่วนใหญ่ดิฉันก็เล้ยงลูกเองโดยมีคนไปช่วยอีก ๒ คน ตอนหลังคุณสุภาเลยไม่ค่อยต้องช่วย
ี
ิ
ี
ี
เล้ยงลูกเท่าไหร่ อยู่ท่น่นเราไม่ค่อยได้ไปเท่ยวไหนไกล ๆ เพราะคุณสุภาไม่ชอบเดินทาง ย่งมีลูกเล็ก ๆ
ั
ี
ดิฉันก็เลยไม่ได้มีโอกาสไปไหนมากนัก
กลับมาเมืองไทยเรามีลูกอีก ๓ คน คุณสุภาเอาใจใส่ลูกทุกคนเสมอกัน ซึ่งลูกเองอาจจะไม่รู้
�
ึ
พ่อพยายามจะสอนหนังสือให้ลูก โดยเฉพาะวิชาคานวณ ซ่งลูกไม่ค่อยอยากให้พ่อสอนเพราะ
