Page 44 - นาวิกศาสตร์ เดือน กรกฎาคม ๒๕๕๔
P. 44
ปัจจัยที่มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ ที่มีความสำคัญ ในขณะทำการสู้รบ ไม่มีใครมานึกถึงว่า สิ่งที่ตัวกำลังทำ
ต่อการกู้ชาติ ไม่ยิ่งหย่อนกว่าปัจจัยที่มองเห็น เช่น คน อยู่นั้น เป็นความกล้าหาญหรือไม่ คิดแต่จะทำให้งาน
อาวุธ ยุทโธปกรณ์ ซึ่งต้องอาศัยคุณสมบัติและคุณลักษณะ สำเร็จเท่านั้น กองทัพใดที่ฝึกอบรมจนทหารทุกคน
ประจำตัวของสมเด็จพระนเรศวรโดยเฉพาะ ทุกระดับชั้นยศ มีจิตวิญญาณที่จะต้องทำงานที่ได้รับมอบ
- ปัญหาความสามัคคีในชาติ การแตกความสามัคคี ให้สำเร็จ กองทัพนั้นเป็นกองทัพที่กล้าหาญ ซึ่งทุกประเทศ
ระหว่างไทยภาคเหนือ (พิษณุโลก) และไทยภาคใต้ ก็ต้องการกองทัพเช่นนี้
(อยุธยา) ที่มีมาแต่เดิม ได้อาศัยสมเด็จพระนเรศวรที่มี การกู้ชาติเป็นงานใหญ่ งานหนัก ต้องรวบรวมคน
เชื้อสายไทยราชวงศ์สุโขทัยทางพ่อ และไทยใต้ราชวงศ์ เท่าที่มีเอามาเป็นทหารสู้ศึก ไม่ว่าจะเป็นชนชาติใดเผ่าใด
สุพรรณภูมิทางแม่ หลานตาหลานยายสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ ที่อยู่ในอาณาจักร ก็ต้องเอามารบทั้งหมด เนื่องจากอาณาจักร
และพระศรีสุริโยทัย เป็นตัวเชื่อมความสามัคคีไทยภาคเหนือ อยุธยาขณะนั้นมีประชากรอยู่น้อยมาก ไม่มีคนให้เลือก
ไทยภาคใต้มารวมอยู่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เลิกคิดถึงไทย เมื่อระดมมาจากร้อยพ่อพันแม่ จึงต้องหล่อหลอมให้เสมือน
เหนือไทยใต้อีกต่อไป เป็นพลังสามัคคีที่แน่นแฟ้น มีผลดี เป็นคนคนเดียวกัน นั่นคือต้องใช้วินัยเป็นพื้นฐานเพื่อ
ในการทำศึกสงคราม นี่คือปัจจัยที่มองไม่เห็นข้อหนึ่ง หล่อหลอม เมื่อทหารมีวินัยแล้วหลังจากนั้นจะให้ความรู้
ที่ส่งผลต่อจิตใจรุกรบ ในวิชายุทธต่าง ๆ อะไรก็รับได้ทุกอย่าง
- ปัญหาขวัญของพลเมืองไทยที่ถูกพม่าเข่นฆ่า ด้วยวิธีการหล่อหลอมโดยวินัยทัพอย่างเข้มงวด
ทารุณเผาผลาญบ้านเมือง ทุกเมืองที่ต่อสู้พม่า เช่น กวดขัน ทหารในกองทัพของสมเด็จพระนเรศวร
กำแพงเพชร สุโขทัย ฯลฯ หลายเมืองพอทราบข่าวศึก จึงเป็นนักรบกล้า สามารถรบตลุยติดตามผู้นำหน่วย
ก็ครั่นคร้าม รีบพากันยอมจำนน เช่น เมืองสวรรคโลก ไปได้ทุกแห่ง ชนิดไม่กลัวตาย ไม่กลัวความยากลำบาก
เมืองพิชัย ฯลฯ ปัจจัยนี้สมเด็จพระนเรศวรต้องใช้ลักษณะ จนพม่าถึงกับกล่าวว่า “ทหารไทยกลัวพระนเรศวร
การเป็นผู้นำอันยอดเยี่ยมของพระองค์ และต้องใช้เวลา มากกว่ากลัวตาย”
แสดงให้เห็นว่าพม่าก็แพ้เป็น จึงทำให้ปัญหาข้อนี้หมดไป
ฝึก ฝึก ฝึก และฝึก
สร้างวินัยทัพ เมื่อได้รับกองทัพ (คน) และสร้างวินัยให้แล้วยังไม่พอ
“ทหารไทย กลัวพระนเรศร์มากกว่ากลัวตาย” ต้องฝึกให้รบเป็น รบชนะ ซึ่งจะต้องอบรม สั่งสอนทั้ง
กองทัพต้องมีกฎระเบียบ ทหารต้องมีวินัย เป็นลักษณะ ทางทฤษฎี และทางปฏิบัติโดยเฉพาะ ด้านการปฏิบัตินั้น
ประจำขององค์กรนี้ ทหารจะมีเฉพาะความรู้ในวิธีรบ วิธียุทธ์ จะต้องฝึกแล้วฝึกอีกทำซ้ำ ๆ จนสามารถปฏิบัติได้โดย
มีอาวุธยุทโธปกรณ์ดียังไม่พอที่จะทำให้รบชนะ ทหาร อัตโนมัติ หรือกลายเป็นสัญชาตญาณกันเลย
ในกองทัพต้องมีวินัยดีด้วย เพราะวินัยเป็นพื้นฐานขององค์ งานกู้ชาติ ศัตรูคือพม่า มีมอญ ไทยใหญ่ ยะไข่
ประกอบประเภทนามธรรม กองทัพที่เก่งกล้าสามารถ รบชนะ และกะเหรี่ยง ฯลฯ เป็นผู้ช่วย หรือเป็นกำลัง
ต้องมีทั้งองค์ประกอบรูปธรรม และนามธรรม การสู้รบ ในกองทัพพม่า จำเป็นต้องฝึกเพลงอาวุธ เอาชนะ
ทำศึกสงคราม เป็นงานที่มีโอกาสบาดเจ็บ ล้มตาย เพลงอาวุธทุกชนิดของพม่า และของชนเผ่าต่าง ๆ
ได้ตลอดเวลา การที่จะให้ทหารไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวตาย ของฝ่ายศัตรูคู่ศึก ขั้นต้นก็รวบรวมเพลงอาวุธทุกชนิด
ก็คือ “วินัย” นี่แหละ ทหารที่ผ่านศึกสงครามจะรู้ซึ้ง ของสำนักดาบต่าง ๆ ของไทยทุกเมือง ฝึกสอนโดยไม่มี
ในเรื่องนี้ดี ผู้เขียนเคยยกย่องชมเชยทหารนาวิกโยธิน การหวงวิชา จนชำนาญทุกแม่ไม้ และต้องศึกษา คิดค้น
ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ร่วมรบ ซึ่งรบด้วยความกล้าหาญ ดัดแปลง ให้ข่มเพลงอาวุธของข้าศึกให้ได้ เพื่อว่าเมื่อ
เจ้าตัวเองกลับบอกว่า “ผมไม่รู้ว่าที่ผมทำไปนั้น ประดาบ ประอาวุธกันแล้วทหารไทยต้องเป็นฝ่ายได้เปรียบ
กล้าหาญหรือไม่ แต่ผมตั้งใจทำงานตามหน้าที่ของผม ต้องชนะ ต้องฝึกให้ทหารไทยหนึ่งคนสู้กับข้าศึกหลาย ๆ
ที่ได้รับมอบให้สำเร็จเท่านั้นกล้าหาญหรือไม่ ไม่ทราบ” คนได้ หรือทหารไทย ๒ - ๓ คน สู้กับข้าศึกเป็นสิบหรือ
ทหารที่มีวินัยดี จะต้องทำตามคำสั่งหรือทำตาม สิบกว่าได้ จึงจะกู้ชาติได้
ภารกิจ หรือกิจที่ได้รับมอบให้สำเร็จ ไม่ทำในสิ่งที่ห้าม รู้เพลงอาวุธเอาชนะคู่ศึกแล้วก็ยังไม่พอ ต้องเรียนรู้
นั่นคือทำให้เขาเป็นนักรบที่กล้าหาญโดยไม่รู้ตัว ยุทธวิธี หรือวิธียุทธ์ กลยุทธ์ กลศึกต่าง ๆ ทั้งทางฝ่ายข้าศึก
นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๙๔ ฉบับที่ ๓ กรกฏาคม ๒๕๕๔ ๐41
