Page 114 - รายงานประจำปี2562
P. 114
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๔๓๐/2562
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 148 บัญญัติว่า “คดีที่ได้มีคำพิพากษา
หรือคำสั่งถึงที่สุดแล้วห้ามมิให้คู่ความเดียวกันรื้อร้องฟ้องกันอีกในประเด็นที่ได้วินิจฉัยโดยอาศัยเหตุ
อย่างเดียวกัน...” ฟ้องซ้ำจึงเป็นเรื่องที่ห้ามมิให้คู่ความซึ่งฟ้องร้องกันและศาลได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดไป
้
แล้วกลับมารื้อร้องฟ้องกันอีกในประเด็นที่ได้วินิจฉัยโดยอาศัยเหตุอย่างเดียวกัน สำหรับโจทก์จำเลยคดีนีไม่
่
เคยฟ้องคดีแพงกันมาก่อน เพียงแต่โจทก์เคยถูกนาย ผ. ฟ้องเป็นจำเลยด้วยกันกับนาย ส. ซึ่งเป็นบิดาจำเลย
ที่ 1 ถึงที่ 3 คดีนี้และนาย ป. (จำเลยที่ 4 คดีนี้) เป็นคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 4173/2551 ของศาล
ชั้นต้นเท่านั้น แม้จะได้ความว่าระหว่างพิจารณาคดีดังกล่าวก่อนมีการทำสัญญาประนีประนอมยอมความ
นาย ส. กับนาย ป. (จำเลยที่ 4 คดีนี้) โอนหุ้นส่วน ของตนให้ฝ่ายนาย ผ. ทำให้นาย ผ. นาง ป. และนาย ท.
รวม 3 คนเป็นหุ้นส่วนในห้าง และจดทะเบียนให้นาง ป. กับนาย ท. เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างแทน
ฝ่ายนาย ส. กับพวก ก่อนมีการทำสัญญาประนีประนอมยอมความก็ตาม แต่ลำพังการถูกฟ้องเป็นจำเลย
ร่วมกันมิได้ก่อให้เกิดประเด็นพิพาทระหว่างจำเลยด้วยกัน ดังนี้แม้เป็นคู่ความในคดีเดียวกัน
แต่ก็ไม่มีประเด็นพิพาทระหว่างกันที่ศาลจะต้องวินิจฉัย ดังนั้น การที่โจทก์มาฟ้องจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ใน
ฐานะทายาทโดยธรรมของนาย ส. และจำเลยที่ 4 ในคดีนี้จึงไม่เป็นฟองซ้ำ อันจะต้องห้ามตามประมวล
้
กฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 148
รายงานประจำปี ๒๕๖๒ หน้า | ๑๐๓
