Page 55 - หนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทย ประถม

46

ี่
พนมเบี้ย พนมหมาก และพนมดอกไม้ คือ เบี้ย หมาก และดอกไม้ ทจัดแต่งเป็น
เครื่องไทยธรรมส าหรับถวายพระภิกษุ หรือพระสงฆ์ตามธรรมเนียม โดยน าเบี้ย หมาก ดอกไม้

จัดแต่งบนภาชนะ ให้มีรูปทรงลักษณะเป็นพุ่มยอดแหลมอย่างดอกบัว หรือทาเป็นรูปกรวยยอด

เรียวแหลม

(ที่มาภาพ : https://board.postjung.com/929339.html)

ปัจจุบัน พนมเบี้ย พนมหมาก ได้หมดบทบาทตามความศรัทธาประเพณีนิยม

ในพุทธศาสนา เนื่องจากเบี้ยไม่ได้เป็นวัตถุกลางในการซื้อขาย หมากพลูไม่ได้เป็นเครื่องขบเคี้ยว

ในความนิยมส าหรับคนปัจจุบัน ส่วนพนมดอกไม้ ยังพอติดอยู่กับความเชื่อ และความนิยมในคน

ี่
ปัจจุบันพอสมควร แต่ก็ได้ปรับเปลี่ยนในส่วนวัสดุ วิธีการทา และโอกาสทใช้ไปจากขนบนิยม
และธรรมเนียมเดิม ตามสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป

1.3 ลายสือไทย

ลายสือไทย หมายถึง ตัวหนังสือไทย หรืออักษรไทย ซึ่งพ่อขุนรามค าแหง

ั
มหาราช กษัตริย์พระองค์ท 3 แห่งอาณาจักรสุโขทย ทรงคิดประดิษฐ์ขึ้นในปี พ.ศ. 1826
ี่
ดังปรากฏในจารึก หลักที่ 1 ศิลาจารึกพ่อขุนรามค าแหง ด้านที่ 4 บรรทัดที่ 8 – 11 ความว่า

“เมื่อก่อนลายสือไทยนั้นบ่มี 1205 ศกปีมะแม พ่อขุนรามค าแหงหาใคร่ใจในใจ

แลใส่ลายสือไทยนี้ ลายสือไทยนี้จึงมีเพื่อขุนผู้นั้นใส่ไว้...”

ความในจารึกดังกล่าว สื่อชัดเจนว่า ก่อน พ.ศ. 1826 ยังไม่มีลายสือไทย หรือ

อักษรไทยปรากฏใช้