Page 45 - ข้อขัดแย้ง ล่าสุด
P. 45
“การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชน”
พระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ.
2562 บัญญัติรับรองผลของการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท
ภาคประชาชน โดยมีเจตนารมณ์ในการลดจํานวนคดีที่
ขึ้นสู่การพิจารณาของศาล เพื่อยุติข้อพิพาทตั้งแต่
ต้นทาง โดยเฉพาะข้อพิพาทระหว่างคนในชุมชน สร้าง
ความเป็นธรรมทางสังคมและเป็นกระบวนการยุติธรรม
ทางเลือกที่เปิดโอกาสให้คู่กรณีหรือคู่ขัดแย้งสามารถ
เยียวยาหาทางแก้ไขปัญหาร่วมกันโดยมี “ผู้ไกล่เกลี่ยข้อ
พิพาท” ทําหน้าที่ช่วยเหลือให้ข้อแนะนําในการไกล่เกลี่ย
แต่ไม่ใช้ผู้ชี้ขาดข้อพิพาท โดยลักษณะของข้อพิพาทนั้น
หากเป็นข้อพิพาททางแพ่งต้องมีทุนทรัพย์ไม่มาก และ
กรณีที่เป็นข้อพิพาททางอาญาบางประเภทตามที่
กฎหมายกําหนด โดยบัญญัติบทนิยามศัพท์ที่สําคัญ
ได้แก่
“การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท” หมายความว่า การดําเนินการเพื่อให้คู่กรณีมีโอกาสเจรจาตกลงกันระงับข้อ
พิพาททางแพ่งและทางอาญาโดยสันติวิธีและปราศจากการวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาท ทั้งนี้ไม่รวม
ถึงการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทที่ดําเนินการในชั้นศาลและในชั้นการบังคับคดี
“ผู้ไกล่เกลี่ย” หมายความว่า บุคคลซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนและได้รับการแต่งตั้งให้ทําหน้าที่ใน
การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท
“ข้อตกลงระงับข้อพิพาท” หมายความว่า ข้อตกลงที่คู่กรณีตกลงให้มีผลผูกพันโดยชอบ
ด้วยกฎหมายเพื่อระงับข้อพิพาทหรือข้อเรียกร้องใด ๆ ที่แต่ละฝ่ายมีอยู่ และให้คู่กรณีแต่ละ
ฝ่ายต่างมีสิทธิหน้าที่ หรือความรับผิดเพียงเท่าที่กําหนดไว้ในข้อตกลงนั้น
