Page 16 - กฎหมายธุรกิจ เรื่อง ฝากทรัพย์
P. 16
15
ให้โจทก์ซงึ่ เปน็ เจ้าหน้ขี องตนไดร้ ับชาระหนท้ี ั้งหมดหรือบางสว่ น การกระทาของจาเลยท่ี
1 ถึงที่ 3 จึงไม่เป็นความผิดฐานโกงเจ้าหนี้ ท้ังแป้งมันสาปะหลังท่ีจาเลยที่ 1 ถึงท่ี 3
ร่วมกันนาไปขายก็มิใช่ทรัพย์ท่ีถูกยึดหรืออายัด การกระทาของจาเลยท่ี 1 ถึงท่ี 3 จึง
ไมใ่ ช่การทาให้เสยี หาย ทาลาย ซ่อนเร้น เอาไปเสยี หรือสญู หายหรอื ไรป้ ระโยชน์ซ่งึ ทรพั ย์
ที่ถูกยึดหรืออายัด เพ่ือจะมิให้การเป็นไปตามคาพิพากษาหรือคาสั่งของศาล จึงไม่เป็น
ความผิดตาม ป.อ.มาตรา 187
คาพิพากษาศาลฎีกาท่ี 10570/2557
ผู้ได้รับอนุญาตให้นารถเข้ามาจอดจะต้องหาสถานท่ีจอดเอง เก็บกุญแจรถไว้
เอง และจะต้องดูแลรถกับทรพั ยส์ นิ ภายในรถเอง ท้ังนี้ จาเลยไมไ่ ด้เรียกเก็บค่าบริการใน
การนารถเขา้ จอด ดังนนั้ ความครอบครองในรถยังคงอยูก่ ับเจา้ ของรถหรือผทู้ น่ี ารถเขา้ มา
จอด จาเลยจึงไม่ใช่ผู้รับฝากรถและไม่ได้รับประโยชน์อันเน่ืองจากการท่ีมีผู้นารถเข้าไป
จอดในหา้ งสรรพสินคา้ ทเี่ กดิ เหตุแต่อยา่ งใด เพยี งแต่ไดร้ ับประโยชน์จากผลกาไรท่ีได้จาก
การจาหน่ายสินค้าและการบริการซึ่งเป็นปกติทางการค้าเท่าน้ัน พนักงานรักษาความ
ปลอดภัยของจาเลยรว่ มไมไ่ ด้กระทาประมาทปราศจากความระมดั ระวงั ปลอ่ ยใหค้ นร้าย
ลักรถกระบะคันท่ีโจทก์รับประกันภัยไว้ออกไปโดยไม่ตรวจสอบบัตรอนุญาตจอดรถให้
ถูกต้อง และจาเลยซึ่งเป็นเจ้าของสถานที่ได้ระมัดระวังดูแลรักษาความปลอดภัยสาหรับ
รถท่ีมีผนู้ ามาจอดในหา้ งสรรพสินคา้ ของจาเลยตามสมควรแลว้ การท่ีรถสูญหายมิใช่เป็น
ผลโดยตรงจากการกระทาหรือละเว้นกระทาของจาเลยและจาเลยร่วม ดังน้ันจาเลยและ
จาเลยร่วม จงึ ไมต่ ้องรับผิดต่อโจทก์ตามฟอ้ ง
