Page 199 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 4
P. 199
“Ê͹ʹء ÊÃéÒ§ÊØ¢ ÊäµÅìÊÒ¸Ôµ (»·ØÁÇѹ) àÅèÁ 4”
“ครู” ต้องไม่ใช่เพียงนักทฤษฎี นักพูด คือ เก่งแค่สอนให้นักเรียนรู้ตาม
หลักวิชาการ แต่ “ครู” ต้องเป็นนักปฏิบัติ เป็นผู้นำ เป็นต้นแบบ เป็นตัวอย่าง
ในด้านความประพฤติ การแสดงออก คุณธรรมจริยธรรม เพียงพอที่จะทำให้
ลูกศิษย์และคนทั่วไป กราบไหว้ได้อย่างสนิทใจ
ก้าวเดินไปข้างหน้าตามกำลังขาของตนเอง
ก้าวสู่ตำแหน่งสูงขึ้นตามกำลังปัญญาของตนเอง
แต่ถ้าก้าวเดินหรือขึ้นไปถึงจุดหนึ่ง หมดแรง อ่อนล้า
ก็จงถอยมาเพื่อตั้งหลักใหม่...และเปิดโอกาสให้คน
ที่แรงดีกว่าความสามารถดีกว่า ก้าวแทนที่ นั่นคือสิ่ง
ควรเป็น.....
คนที่มั่นใจตนเองสูงเกินไป เวลาทำงาน ถ้าประสบผลสำเร็จจะยิ่งมั่นใจ
ตนเองมากขึ้น ผยองมากขึ้น แต่ถ้าล้มเหลวเมื่อไหร่ นั่นอาจหมาย “ชีวิต”.....
เพราะคนประเภทนี้ เวลาล้มเหลวหรือพ่ายแพ้ จะแคร์คนอื่นมากกว่า
ที่จะดูแลความรู้สึกของตนเอง.....
คนที่ผยอง ทนงตน ถือตนว่าเรียนสูง มีความรู้มากกว่าผู้อื่น และโง่ไม่เป็น
เป็นใหญ่ยาก อยู่เหนือคนอื่นยาก...อย่างมากเป็นได้แค่ “ผู้ตาม”...
ถ้าเรียนสูงกว่าผู้อื่น แล้วพัฒนาทางความคิด
คำพูดและการกระทำแย่กว่าเขา สู้เลือกเป็นคนไร้การศึกษาดีกว่า
อย่าหยิ่งยะโสและโอหัง เกินคุณความดีและความสามารถที่ตนมีอยู่
เพราะสิ่งที่จะตามมาคือ คำตำหนิ ขาดความน่าศรัทธา น่าเคารพ ไร้เกียรติ
และถ้าพลาดพลั้งอะไรขึ้นมา น้อยคนที่จะช่วย แต่มากคนที่คอยซ้ำเติม.....
