Page 111 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 3
P. 111
สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิต (ปทุมวัน) เล่ม 3 109
แต่บางคนก็เป็นครูโรงเรียนประจำตำบล แล้วลงมาถึงพี่ ๆ และ
ลูก ๆ ของคุณอาว์ก็เป็นครูกันแทบทั้งนั้น โดยเฉพาะพี่ ๆ ได้รับทุนเรียน
ดีประจำจังหวัดมาเรียนที่วิทยาลัยครูสวนสุนันทา (มหาวิทยาลัย
ราชภัฏสวนสุนันทา) กรุงเทพมหานคร แล้วกลับไปเป็นครูที่บ้านเกิด
เพื่อพัฒนาและให้ความรู้แก่นักเรียนบ้านนอกตามที่คุณพ่อตั้งใจ
เอาไว้ ไม่เว้นแม่กระทั่งตัวข้าพเจ้าเอง ซึ่งท่านก็ได้อบรมสั่งสอนอยู่
เสมอว่าให้ตั้งใจเรียน แล้วก็ให้เรียนเก่ง ๆ เมื่อจบแล้วให้สอบเข้ารับ
ราชการ “เป็นครู” ซึ่งเหตุผลก็เป็นไปตามค่านิยมที่สืบต่อกันมาว่า
การรับราชการนั้นถึงแม้จะเงินเดือนน้อย แต่เปรียบเสมือนน้ำซึมบ่อทราย
รัฐจะเลี้ยงเราเมื่อยามแก่เฒ่าและเจ็บไข้ได้ป่วย เช่นเดียวกันกับที่
คุณตาก็เคยรับราชการครูมาก่อน พอท่านเกษียณอายุเป็นข้าราชการ
บำนาญ รัฐก็มีเงินเดือนให้ทุก ๆ เดือน เมื่อเจ็บป่วยก็มีค่ารักษาพยาบาล
ท่านบอกว่า ท่านได้กำไรชีวิตและมีบุญมาก (เพราะท่านถึงแก่กรรม
เมื่ออายุ 92 ปี) ส่วนคุณพ่อของข้าพเจ้า ท่านถึงแก่กรรมเมื่ออายุ
63 ปี ขณะที่ข้าพเจ้าเพิ่งจะมีอายุได้ 12 ปี
สังคมไทยให้ความเคารพนับถือ และยกย่องคนที่เป็น
ครูสืบต่อกันมาทุกยุคทุกสมัยว่า ครูคือพ่อแม่คนที่สองในขณะที่
เทิดทูนกันว่าพ่อแม่คือครูคนแรก ข้าพเจ้าจึงโชคดีสองต่อที่มี
พ่อเป็นครูอาชีพ
คุณพ่อส่งข้าพเจ้ามาเรียนในกรุงเทพฯ และสอบเข้าเรียน
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ได้ที่โรงเรียน สามเสนวิทยาลัย ซึ่งเป็นโรงเรียน
รัฐบาลที่มีชื่อเสียงในฐานะโรงเรียนมัธยมแบบประสมแห่งแรกของ
