Page 245 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 3
P. 245
สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิต (ปทุมวัน) เล่ม 3 243
ให้กับครูที่ศึกษามาน้อยอย่างผมมาก ผมคิดว่าเด็กมหาลัยคงมี
ความต้องการจะรู้เนื้อหาเชิงลึกซึ้งมากกว่าเด็กมัธยม ผมคิดว่า
ประสบการณ์ที่ผมพอมีอยู่บ้างมันจะช่วยให้ผมทำตัวง่ายขึ้น แต่ก็ไม่ใช่
หลังจากที่ออกมาจากสาธิต ผมเอาแค่ทักษะการจับไมค์โครโฟนมาใช้
ได้เท่านั้น นอกนั้นแทบจะใช่ไม่ได้กับที่นี่ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์
เด็กและการเรียนรู้ที่นี่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ในจิตนาการของผม
การเรียนมหาลัยควรจะเก่งมากจนสร้างความกดดันให้ผม จะซักถามผม
จะโต้เถียงผม จะจี้ผมว่าผมพูดผิด แต่ไม่ใช่เลย ทุกอย่างกลับกัน
แว่บแรก ที่ผมเดินเข้าไปสอนพวกเขา พวกเขาเหมือน
หลุดออกมาจากป่าลึก ที่ไม่มีตัวหนังสือใช้ พูดจาติด ๆ ขัด ๆ เหมือนกำลัง
ปรับตัวกับภาษาทางการ ขี้อาย หลบหน้าหลบตา เอาแล้วล่ะสิ ผมคิด
นี่แหละ การที่พวกเขาเป็นแบบนี้ มันยากกว่าที่ผมคิดและกลัวไว้ซะอีก
ถ้าเด็กที่เก่ง ๆ ผมก็อาจจะแค่ประหม่า หรือแค่กังวลนิดหน่อย ผมมัก
ไม่ค่อยกลัวเด็กเรียนเก่ง ตรงกันข้าม ผมมักกลัวเด็กที่พื้นฐาน
ไม่แน่นมาเลย เพราะไม่ว่าเราจะพูดอะไรไป เขาจะทำหน้าเหมือน
เด็กแรกเกิดใส่ เพื่อเป็นการแสดงท่าทีตอบกลับมาเสมอ ใช่ มันทำให้
ผมไปต่อไม่ถูก
สิ่งที่ผมเจอคือ การอ่านหนังสือไม่ออก อ่านติด ๆ ขัด ๆ
แบ่งวรรคตอนไม่ถูก เขียนหนังสือไม่ถูก สะกดแบบพ่อขุนรามแทบ
อยากจะฟื้นคืนชีพกลับมาอธิบายตัวหนังสือด้วยตัวเองอีกครั้ง ไม่ต้อง
พูดถึงการกล้าแสดงออก หรือการแสดงความคิดเห็นด้วยการพูดต่อ
