Page 43 - ญี่ปุ่น ประวัติศาสตร์แห่งอำนาจ จากเทพเจ้าถึงซามูไร

42

ั
ั
ี
ั
ฮ่น หมายถึงอาณาจักรฮ่นได้ประทานตราประทับน้ให้กับราชา (ก๋วหวาง)
ชาววอ แห่งแคว้นนา ทาไมไม่ออกเสียงว่า หนู (ท่แปลว่าทาส) แต่ออกเสียง
ี
�
“นา” Joshua A. Fogel อธิบายว่า นา หมายถึง “นาโนะอากาตะ” (儺県)
ปัจจุบันคือเขตนากะ ในฟุกุโอกะ
ี
ตราประทับน้สอดคล้องกับหลักฐานในบันทึกประวัติศาสตร์สามก๊ก
(三國志) บรรพแคว้นเว่ย (魏書三十) หรือวุ่ยก๊ก อนุบรรพว่าด้วย
คนเถื่อนแว่นแคว้นตะวันออก บทชาววอ เอ่ยถึงแคว้นนา (奴國) เอาไว้
ี
อย่างละเอียด ใจความว่า “ทางตะวันตกเฉียงใต้ร้อยล้คือแคว้นนา
ื
่
มีขนนางเรียกว่า ซอหม่ากู (ชิมาโกะ) ผู้ช่วยเรียกว่า เปยหนูหมหลี (ฮินุโมริ)

ุ
ู่
มีครัวเรือนถึง 20,000”
นอกจากน้ในบันทึกประวัติศาสตร์วุ่ยก๊ก ยังเอ่ยถึงแว่นแคว้นอื่นๆ ใน
ี
ญี่ปุ่นอีกหลายแห่ง พร้อมด้วยจ�านวนประชากร เช่น ฟุมิโกกุ (不彌國)
มีครัวเรือนกว่า 1,000 เทียบกันว่าเป็นเขตอุมิ ในฟุกุโอกะ เป็นต้น
แต่มี 2 แว่นแคว้นที่ต้องเอ่ยชื่อและมีความส�าคัญยิ่งกว่าแคว้นนาเสีย
อีก นั่นคือ เสียหม่าไถ (邪馬壹國) และก่งหนู (狗奴國)
เสียหม่าไถ ถอดเสียงเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า “ยามาไต” ส่วนก่งหนู ถอด
เป็นค�าว่า “คุมะโซ”
ยามาไตมีผู้หญิงปกครอง ส่วนคุมะโซมีผู้ชายเป็นใหญ่ ท้ง 2 แคว้นจะ
ั
มีบทบาทอย่างมากในยุคปลายยาโยอิ คาบเกี่ยวกับยุคสร้างญี่ปุ่นเป็นหนึ่ง

เดียวในยุคที่มีชื่อว่า “โคฟุง” ที่เราจะเอ่ยถึงต่อไปในไม่ช้า
็
่
่
บันทึกเรื่องแวนแคว้นชาววอในสามก๊ก เปนเครื่องยืนยันว่าญี่ปุนตอน
นั้นไม่ได้เป็นเอกภาพแต่มีแคว้นเป็นเอกเทศหลายแห่ง
แม้ว่างานด้านโบราณคดีและบันทึกของจีนจะบอกอะไรหลายอย่างกับ
ี
เรา แต่บันทึกของญ่ปุ่นปรากฏเพียงแค่พระนามและรายละเอียดทางเครือ
ั
ญาติ การย้ายหลักแหล่งเท่าน้น จึงไม่อาจเทียบกับหลักฐานโบราณคด ี
เพ่อยืนยันตัวตนของจักรพรรดิท่มีพระชนมชีพในยุคสมัยน้ได้ อย่างไรก็ตาม
ื
ี
ี

ญี่ปุ่น ประวัติศาสตร์แห่งอ�านาจ