Page 150 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 150

The byzantine                                                   babypigU




                ปราสาทไบแซนเนยร  ์
                               ี
                                                       ้
                   ิ
                หญงสาววัยกลางคนเอนหลังพิงตัวไปกับพนักพิงที่เกาอี้นั่ง เธอเหม่อลอย
                                                      ้
             ้
                             ่
                     ิ
           คลายกับคนจตใจไม่อยูกับเนื้อกับตัว หากแต่ทุกอย่างเลวรายมากกว่าเธอที่คิด
                ลูกชายคนเล็กของเธอถูกสามีน าเอาไปปล่อยทิ้งไวในปาตั้งแต่วัยเยาว เธอไม่
                                                     ้
                                                        ่
                                                                   ์
                  ู
                  ้
                                                                     ้
                                        ้
                                   ็
                    ้
                             ้
                                                         ้
                                                                 ็
           สามารถรไดเลยว่าเด็กนอยจะเปนตายรายดีอย่างไร เพราะแมแต่เธอเองกไม่กลาที่
                                  ่
                                                  ์
                                                          ้

           จะขัดขวางความคิดอันยิ่งใหญเกินกาลังของเซนเดอรไดแมแต่นอย
                                                       ้
                                                    ้
                                        ี

                                                                        ้
                                              ้
                                                    ็
                ชายหนุมตัวขาวและมีดวงตาที่เรยวรคลายคนเปนพ่อกาลังค่อยๆเดินไปหาผูที่
                      ่
                                           ี
                                 ่
           เปนดั่งมารดาของเขาที่นั่งอยูคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว –ท่านแม่ไม่เคยมีรอยยิ้มอีกเลย
             ็
           นับตั้งแต่วันนั้นมา
                               ่
                “ท่านแม่ ท าอะไรอยูหรอ”
                                 ื
                                                  ่
                ลิลลี่หันกลับมามองลูกชายของตนเองที่ยืนอยูไม่ไกลจากต าแหน่งที่เธอนั่งอยู
                                                                         ่
                “ลูกขออนุญาต”
                  ้
                “จะ”
                                                                  ็
                                                          ้
                ซานตตัสดึงเกาอี้ออกมาเล็กนอยก่อนที่เขาจะนั่งฝงตรงขามกับคนเปนแม่ มี
                                                     ั่
                           ้
                                      ้
                     ์
                                                                   ้
                                                                      ื่
             ่
                                                              ็
                                              ้
                    ี่
                                                   ้
                                   ้
                                           ้
           อยูเพียงไม่กเรองหรอกที่จะท าใหท่านแม่เศราสรอยไดเพียงขนาดนี้ กคงไม่พนเรอง
                      ื่
           ของนองชายที่หายสาบสูญไปและเรองของท่านพ่อของเขาเอง
                                      ื่
               ้
                                                     ้
                “วันน้ ลูกจะไปคุยเรองพิธทาประลองกับท่านลุงแลว”เขากล่าวออกมาพลาง
                    ี
                               ื่
                                   ี
                                    ้
           เหลือบตามองท่าทางของท่านแม่ที่เปลี่ยนไป
                                         150
   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155