Page 223 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 223

babypigU                                         The Byzantine


                 “คุณหนูคะ อย่าท านะคะ คุณหนูยังว่ายน ้าไม่เปน”
                                                    ็
                                                               ้
                                                         ๊
                     ์
                   ี
                                                 ้
                 เธยรจับแขนเล็กเอาไวเธอค่อยๆย่อตัวลงแลวรวบตัวตุกตาตัวนอยเขามาอยูใน
                                                                         ่
                                  ้
            ออมกอด เธอจะปล่อยใหคุณหนูของเธอลงไปในน้าไม่ได ถึงแมจะมีเธออยูตรงนี้ดวย
                               ้
                                                      ้
                                                                        ้
                                                           ้
             ้
                                                                   ่

            กตาม
             ็
                 “ไคโรใจรายที่สุดเลย!”
                        ้
                         ิ
                     ้
                                                  ้
                 เด็กนอยฟโอน่าเบะปากรองไหพรอมกับโผเขากอดคอของพี่เลี้ยงสาวเอาไว  ้
                                    ้
                                        ้
                                          ้
                ์
              ี
                                                ้
            เธยรลูบแผ่นหลังเล็กๆอย่างปลอบประโลม เธอตองพาตัวของคุณหนูเล็ก และคุณหนู
                      ้
                            ้
                               ้
            คนโตกลับเขาไปในบานดวย ไม่อย่างนั้นคุณหนูไคโรจะไม่สบายเอาได  ้
                                               ้
                 “คุณหนูคะ ขึ้นมาจากน ้าเถอะค่ะ กลับเขาไปขางในไดแลว เดี๋ยวนายท่านจะดุ
                                                         ้
                                                           ้
                                                   ้
            เอานะคะ”
                   ้
                 “ถาจะขึ้น เดี๋ยวเราก็กลับไปเองนั่นแหละ”ไคโรว่าแลวว่ายน ้าหนีออกไปจาก
                                                       ้
            ตรงนั้น
                                                                ้
                         ั
                 ความดื้อร้นของไคโรนั้นมากกว่าเด็กทั่วๆไป ไม่มีใครคาดเดาไดเลยว่า พ่อ
               ่
                 ้
                                                               ็
            หนุมนอยคนนี้จะกลายเปนเด็กซุกซนและหัวร้นมากถึงเพียงนี้ และนี่กเปนนิสัยของ
                                                                 ็
                                              ั
                               ็
            ไจโรตั้งแต่เด็กๆเอง

                 เธยรพาฟโอน่ากลับเขามาในปราสาท เธอพาคุณหนูตัวนอยที่ผล็อยหลับไป
                                                           ้
                                  ้
                     ์
                        ิ
                   ี
                        ้
              ้
            เขามานอนในหองส่วนตัวที่เพิ่งถูกแยกออกมาเมื่อไม่นานมานี้ เธอมีหนาที่ดูแล
                                                                ้
                                                                 ั
                                                                     ๊
            คุณหนูฟโอน่า และเธอนึกเอ็นดูยิ่งนักเพราะคุณหนูเล็กนั้นมีหนาตาน่ารกดั่งตุกตา
                                                           ้
                   ิ
                                               ั
                                                               ิ
            กระเบื้องเคลือบ ทั้งค าพูดค าจาและนิสัยที่น่ารก อีกทั้งยังมีรอยยิ้มพร้มเพรามาตั้งแต่
                  ้
                               ้
                                            ิ
            เล็กแต่นอย นั่นยิ่งท าใหผูคนเอ็นดูคุณหนูฟโอน่า
                              ้
                                          223
   218   219   220   221   222   223   224   225   226   227   228