Page 255 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 255

babypigU                                         The Byzantine


                                                ิ
                                              ็
                 อา...ให้ตายส ฟโอน่าใจเต้นแรงกับแมกซมัสอกแล้ว
                                                   ี
                           ิ
                             ิ
                         ่
                               ้
                 ไคโรมองรางของนองชายที่ถูกแม็กซิมัสพาเดินออกไปดานนอกจนทั้งคูหายไป
                                                          ้
                                                                     ่
            จากสายตาของเขา ก่อนที่จะหันกลับมามองอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ลมหายใจถูกผ่อน
                        ้
                                           ้
                                    ่
                          ้
            ออกมาพลางควาขอมือของอีกฝายเอาไวแน่น
                 “อ...อะไร”
                                  ้
                                                       ้
                                                                        ้
                 เรเชลเอ่ยถามพลางกมมองมือของไคโรที่การอบขอมือของตนเองเอาไวอยู ่

            พลางเมมปากแน่น ไคโรจองเขาไปในดวงตาของเรเชลพลางยิ้มนอยๆ -ท่าทางของ
                  ้
                                    ้
                                                             ้
                                ้
            เขาดูสนุกมากกว่าปกติ
                                              ี
                                ิ
                 “ชอบฉันเหรอ พูดตดๆขัดๆตลอดเลยท่เราคุยกัน”
                 “ค..ใครจะไปชอบนายกัน”
                      ั
                 “แตฉนชอบนะ...กลิ่นแรงไปหนอย แตเดี๋ยวก็คงชิน”
                                                ่
                                           ่
                    ่
                                                  ่
                                            ้
                                                                     ื
                 ไคโรมองผลงานของตัวเองอยู่บนแกมกลมปองของอีกฝาย มันแดงเถอกลาม
                                                           ่
                                                            ้
                                              ้
                                                    ้
            ไปจนถึงใบหู เขาหัวเราะออกมาเบาๆพลางโนมใบหนาลงไปใกลอีกฝายจนหนาผาก
                                                                      ้
                                                               ่
                 ิ
                                        ่

                         ้
                         ู
                                                 ่
            แนบชดกัน และรสึกไดถึงลมหายใจอุนๆที่กาลังเปารดซึ่งกันและกัน
                             ้
                 “ชอบฉันไดนา..ฉันไม่หวงตัวหรอก”
                          ้
                                      ้
                 “เขยิบ..ห่างออกไปหน่อยไดไหม”
                 มือเล็กพยายามจะดันอกแกรงของคนตัวโตกว่าแต่ทว่าแรงที่เรเชลมีนอยนิดก ็
                                                                     ้
                                       ่
            ไม่สามารถท าอะไรอีกคนได อีกทั้งไคโรยังเปนฝายจับมือของรางเล็กทั้งสองขาง
                                                                        ้
                                                 ่
                                               ็
                                                             ่
                                  ้
                                                                         ิ
            เอาไวเสียดวยซ ้า ยิ่งเรเชลดิ้นมากเท่าไหรรางของพวกเขาสองคนยิ่งชดใกลจนรม
                                                                  ิ
                                                                      ้
                                            ่
                                             ่
                 ้
                     ้
             ี
            ฝปากแทบจะแตะสัมผัสกัน
                                                                ้
                 ดวงตาของพวกเขาทั้งคู่มองสบกันและกัน ทุกอย่างที่อยู่รอบขางดูเหมือนว่า
                                                                         ิ

                                                   ้
            จะหลุดออกมาไปจากสายตาของไคโรและเรเชล แมกระทั่งเสียงเพลงที่กาลังดังเอรก
                                         ้
                        ้
            เกรก พวกเขาไดยินเพียงแต่เสียงการเตนของหัวใจที่กาลังสั่นไหวเปนจังหวะเดียวกัน

                                                              ็
               ิ
                    ่
                            ิ
                 “ไมชอบฉันจรงเหรอ”
                      ่
                 “ม..ไม”
                                          255
   250   251   252   253   254   255   256   257   258