Page 253 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 253

babypigU                                         The Byzantine


            มีรสชาติหวานละมุนลิ้นแต่กลิ่นของมันกลับท าใหเขาแสบจมูก ไคโรแพกลิ่นนี้และ
                                                                  ้
                                                  ้
                        ิ

            เขาไม่คิดที่จะกนน้าผึ้งอีกเลย
                                                  ็
                                   ้
                   ้
                 ใชเวลาอยูสักพักรถมาที่เคลื่อนตัวอยูกนิ่งสงบลง ฟโอน่าและเรเชลดู
                                                            ิ
                                                ่
                          ่
            สนุกสนานมากเปนพิเศษ สองพี่นองจูงมือกันไปทางนูนทีทางนี้ที โคมไฟที่ถูกประดับ
                                                    ้
                                     ้
                         ็
            ไวโดยรอบท าใหมีแสงสว่างพอที่จะเดินเล่นไดอย่างสะดวก เสียงกลองและเครอง
                         ้
              ้
                                               ้
                                                                        ื่
                                   ็
                 ี
                                             ั
            ดนตรชนิดอื่นๆถูกบรรเลงขึ้นเปนจังหวะน่าฟง
                        ้
                                          ้
                                              ่
                                                          ้

                 “ไปทางนูนกัน”ฟโอน่าพาเรเชลเขาไปรวมแจมกับชาวบานคนอื่นๆที่กาลังออก
                              ิ
                                                             ี
            ท่าทางเตนกันอย่างสนุกสนาน เด็กนอยอย่างเขาเตนอะไรแบบน้ไปเปนเสียหรอก ฟ ิ
                                        ้
                                                                ็
                   ้
                                                   ้
                                                        ี
            โอน่าท าไดเพียงกระโดดไปมาและปรบมือตามจังหวะดนตร
                    ้
                                       ้
                 เสียงหัวเราะคิกคักของโอเมกาทั้งสองคนดังขึ้นอย่างอารมณดี ทว่าอัลฟาสอง
                                                              ์
                                                                      ่

                                                         ื
                                                                  ็
                                                   ี
                                         ้
                                             ้
            คนที่ยืนรออยู่ดานนอกนั้นกาลังมีสีหนาไม่สูดีนัก ปนี้ไคโรถอว่าโชคดีเปนอย่างมาก
                        ้
                                                     ็
                                                  ้
                                                            ้
            เพราะโดยปกติคนที่จะไปอยู่กลางดงฝูงคนคงจะตองเปนเขา แมจะไม่อยากเพียงใด
                                          ้
                                            ้
            ฟโอน่ากจะลากไคโรเขาไปกลางวงใหไดอยูดี ไคโรไม่ค่อยชอบเสียงดังๆแบบนี้
                              ้
                                               ่
                   ็
             ิ
            เท่าไหร แต่เพราะเขาเปนพี่เลยตองคอยดูแลนองของตน
                                              ้
                  ่
                              ็
                                    ้
                                                           ื
                 แม็กซิมัสมองไปรอบๆงานอย่างสนอกสนใจ มันดูคึกคร้นกว่าที่เมืองบาเซนติ
            โน เพราะคนส่วนใหญนั้นไม่ค่อยออกมาเที่ยวเล่นขางนอกกันมากนัก พอมีงานพิธก ็
                             ่
                                                  ้
                                                                         ี
                                                  ์
            ไม่มีความสนุกสนานเอาเสียเลย เพราะชาวแวมไพรนั้นรกสันโดษยิ่งกว่าอะไรดี
                                                      ั
                 “ทุกปคึกคร้นแบบน้ไหม”แม็กซิมัสเอ่ยถามคนเปนนอง
                                                     ็
                                                       ้
                      ี
                          ื
                                ี
                                         ้
                            ี
                   ็
                 “กอย่างนี้ทุกป ฉันเห็นจนเบื่อแลว”
                                                        ้
                 ไคโรไหวไหล่พลางกอดอกฉับ ถอนหายใจเขาออกดวยความเบื่อเต็มประดา
                                                   ้
            เฝ้ามองเด็กผิวขาวผมหยิกหยักศกและคนผิวแทนที่ยิ้มกวางเสียจนเห็นฟนครบทุกซี่
                                                                  ั
                                                      ้
                       ่
                                        ื
                   ื
                 เม่อไหร...จะออกไปเดนชมท่อ่นสักท  ี
                                  ิ
                                      ี
                 ทันใดนั้นความคิดบางอย่างกผุดขึ้นมาในหัว หากทั้งสองคนนั้นยังไม่ออกมา
                                        ็
                         ็
                                     ่
                             ้
            จากฝูงผูคน เขากจะเขาไปพาอีกฝายออกมาเสียเองคงจะง่ายกว่ายืนรอเฉยๆแบบนี้
                   ้
                 “นี่...เราไปพาสองคนนั้นออกมากันเถอะ”
                                          253
   248   249   250   251   252   253   254   255   256   257   258