Page 252 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 252

The byzantine                                                   babypigU


                   ๊
                                ้
                “โอย! นี่ท่านพี่จะฆ่านองหรอไง มันเจบนะ!”ฟโอน่ากุมขอมือของตัวเองไว มัน
                                                                      ้
                                     ื
                                            ็
                                                         ้
                                                  ิ
                                        ้

                       ้
             ็
           เปนรอยนิ้วมือหานิ้วของไคโรที่การอบขอมือของเขา
                             ี
                ให้ตายเถอะ ไอ้พ่บ้า!
                                                  ้
                        ้
                                                ้
                   ้
                “แลวเดินชาท าไมล่ะ”ไคโรเอ่ยพลางมองหนานองอย่างยียวน
                    ้
                  ็
                                   ี
                “กแลวจะรบไปไหนเล่า รบมากไม่ไปเสียตั้งแต่เมื่อวาน”
                        ี
                “กเมื่อวานไม่ใช่วันงานหนิ”
                  ็
                แม็กซิมัสและเรเชลหันมองหนากัน พวกเขาไม่เคยทะเลาะกันเหมือนที่ไคโร
                                       ้

           และฟโอน่ากาลังท าอยู่ มันไม่น่าแปลกมากเท่าไหรเพราะตั้งแต่เด็กๆไคโรกไม่ชอบ
                                                  ่
                ิ
                                                                    ็
                                                       ้
                        ่
                                                                  ั
                                                             ็
           เล่นกับฟโอน่าอยูแลว แต่พอโตขึ้นแม็กซิมัสคิดว่าลึกๆแลวไคโรกคงจะรกนองของ
                           ้
                  ิ
                                                                    ้
                   ้
                  ่
           ตัวเองอยูบางเพียงแต่ชอบกวนประสาทมากไปเสียหน่อย
                “ไหนพี่ดูซิ”
                                                     ้
                                                                      ้
                                   ้
                แม็กซิมัสขึ้นมานั่งบนรถมาและเลือกที่จะนั่งตรงขามกับฟโอน่า เขาควาขอมือ
                                                          ิ
                                                                    ้
                                  ่
           เล็กที่มีรอยแดงมาดูก่อนจะเปาลมเบาๆ ก่อนที่จะเงยหนาขึ้นไปสบมองดวงตากลม
                                                      ้
           โตที่มองมาอยูก่อนแลว
                      ่
                           ้
                                               ้
                “เดี๋ยวกหายน่า”ไคโรเอ่ยขัดเมื่อเห็นทั้งคูจองตากันอยูนาน
                                              ่
                      ็
                                                        ่
                            ่
                              ี
                     ้

                                                                  ่
                                               ื
                หากจองนานกวาน้แล้วน้องเขาท้องได้เหมอนปลากัดขนมาจะทาอยางไร แล้ว
                                                        ึ้
                                               ่
                       ิ
           ดูแววตาท่มองฟโอนาเสยหยาดเยม...เหอะ! กะลอน
                   ี
                          ่
                             ี
                                    ิ
                                    ้
                                                           ิ
                                                      ้
                ไคโรเลิกสนใจทั้งสองคนก่อนที่จะเหลือบตามองเจาของผวสีแทนที่นั่งสงบนิ่ง
           อยู่ตรงขาม ทว่าเห็นคนตัวบางมองมาที่ตัวเอง เขาเลิกคิ้วขึ้นเชงถามว่าอีกฝายมอง
                 ้
                                                          ิ
                                                                    ่
           เขาท าไม
                                ้
                                  ้
                “อะไร มองหนาฉันแลวกมมองมือตัวเอง”
                           ้
                         ็
                “ป..เปล่า กมองเฉยๆ”
                                                                   ้
                                                       ้
                กลิ่นน ้าผึ้งปาที่เปนกลิ่นประจาตัวของเรเชลลอยคลุงเสียจนไคโรตองยกมือ
                         ่
                              ็

                                      ้
           ขึ้นมาบีบจมูก ไคโรแทบกุมขมับเมื่อรว่าโซลเมทมีกลิ่นที่เขาดันไม่ชอบ ถึงแมว่าน ้าผึ้ง
                                       ู
                                                                   ้
                                         252
   247   248   249   250   251   252   253   254   255   256   257