Page 254 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 254

The byzantine                                                   babypigU


                “เอางั้นเหรอ”

                     ้
                                  ้
                “อืม ถาอย่างนั้นคงไม่ไดไปไหนกันหรอก”
                                                    ่
                                    ้
                                       ้
                                                           ้
                แม็กซิมัสและไคโรพยักหนาใหกันก่อนจะเดินฝาฝูงชนเขาไปจนถึงใจกลาง

            ้
           ดานใน แต่เพราะจังหวะเพลงที่กาลังเปลี่ยน และท านองเพลงใหม่ที่ถูกบรรเลงขึ้น
                             ็
                               ่
                                                               ้
                          ้
                                                      ่
                                               ้
           นั่นคือเพลงที่ตองเตนเปนคู การเบียดเสียดของผูคนที่มารวมสนุกท าใหไคโรและแม็ก
                      ้
                      ้
                                 ้

           ซิมัสเซไปชนเขากับสองโอเมกาที่กาลังสนุกไปกับเสียงเพลง
                “จ! ไม่เห็นหรอไงว่าชนคนอื่น”ไคโรลุกขึ้นยืนพลางตะโกนเสียงดัง ทว่าเสียง
                          ื
                  ิ๊
                     ื่
                            ี
                                                          ้
           กลองและเครองดนตรชนิดอื่นดังกลบเสียงของเขาจนไม่มีใครไดยินเสียงโวยวาย
                “ใจเย็นน่า”
                                ้
                แม็กซิมัสตบบ่าคนนองเบาๆพลางปดฝุนออกให หันมาช่วยดึงรางของเรเชล
                                                                ่
                                              ่
                                           ั
                                                    ้
                      ้
               ิ
                                                                     ิ
           และฟโอน่าที่ลมทับกันขึ้นมา แม็กซิมัสแอบเห็นเลือดสีแดงสดที่ขอศอกของฟโอน่า
                                                            ้
           เพราะอีกฝายถูกเรเชลทับอีกที
                   ่
                   ็
                “เจบตรงไหนไหม”
                                                             ้

                                                   ิ่
                              ้
                เรเชลเอ่ยถามคนนองที่กาลังนิ่วหนา ดวงตาเรมเอ่อคลอไปดวยน ้าแต่ฟโอน่า
                                          ้
                                                                     ิ
                                  ิ
                                       ี่
           เงยหนาขึ้นมองฟ้าพลางกระพรบตาถๆ
                ้
                        ่
                          ิ
                “ไม่เท่าไหร”ฟโอน่า
                “นั่นเลือดหนิ”
                                                       ้
                                                          ็
                           ้
                                                              ้
                ไคโรจับแขนนองชายของตนเองขึ้นมาดู ก่อนที่จะมีผาเชดหนาของใครสักคน
                                              ็
           แปะลงบนขอศอกซับเลือดออกไปจนหมด เปนแม็กซิมัสที่ทนเห็นคูโชคชะตาของ
                                                               ่
                    ้
           ตนเองเจบไม่ได  ้
                  ็
                                            ิ่
                                                    ้
                “ออกไปจากตรงนี้กันดีกว่า พี่ว่ามันเรมแออัดแลว”
                                                       ้
                                                    ้
                                                  ้
                แม็กซิมัสวางแขนของตัวเองโอบเอวบางเอาไวแลวใชตัวเองกันฝูงคนมากมาย
                                                                       ้
                                                                    ้
                                                                  ้
                              ้
           ไม่ใหมาชนคนตัวเล็กจนลมไดแผลอีก ฟโอน่าท าไดเพียงลอบมองเสี้ยวหนาดานขาง
                                  ้
               ้
                                         ิ
                                                 ้
                       ่
                                            ้
           ของคนตัวใหญกว่า และพอแม็กซิมัสหันหนามองมาที่ตนเอง แกมนุ่มฟูของเจาตัวก ็
                                                           ้
                                                                     ้
                ิ
           เรมมีร้วเลือดฝาดขึ้นมาอย่างน่ารก
                                    ั
             ิ่
                                         254
   249   250   251   252   253   254   255   256   257   258