Page 38 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 38

The byzantine                                                   babypigU


                                                                    ้
                                            ่
                            ่
                หมาปาตัวใหญพุงทะยานไปยังจุดมุงหมาย เขาเล็งเป้าหมายเอาไวก่อนจะ
                     ่
                              ่
                                                                    ้
                                 ็
                   ้
                                                        ็
                                                            ็
                                      ิ่
                                          ่
                                    ้
           กระโจนเขาใส่กับไลแคนที่เปนเจาถนอยูแถวนั้น และตัวนี้กน่าเปนจ่าฝูง แมจะมีไล
                                                            ้
                  ้
                                                                  ้
           แคนยืนลอมรอบอยู่ไม่ไกล แต่ทว่าพวกมันกับยื่นขู่อยู่เฉยๆ รอใหการต่อสูของจ่าฝูง
                                  ้
                          ้
           พวกมันจบลง เขาใชกรงเล็บเทาที่แหลมคมตะปบกดหลังคอไลแคนตัวสีด าสนิท ก่อน
           จะงับหลังคอเจาไลแคนพลางสะบัดรางของมันจนตัวลอยไปมา
                                      ่
                      ้
                                                                    ็
                เลือดสีแดงสดไหลออกมาตามบรเวณเขี้ยวฟนคมๆของเจโรม มันเปนเลือด
                                                  ั
                                          ิ
                                            ี
                         ้
                                                      ้
                                                         ี
                                                                    ็
           ของไลแคนที่ไม่ไดมีความเก่งกาจอะไร –ฝมือแค่นี้ยังกลาเรยกตัวเองว่าเปนจ่าฝูง
                               ิ
           เหอะ! ช่างน่าไม่อายเสียจรง
                            ่
                ‘ข้ายอมแล้ว ปลอยข้าไปเถอะ’
                เสียงของไลแคนดังเขามาในโสตประสาทของหมาปาหนุ่ม เจโรมไม่ไดสนใจ
                                                                     ้
                                ้
                                                       ่
                                               ื่
           ในสิ่งที่มันออนวอนเลยสักนิด เขากลับคาบรางเปอยๆของมันที่มีแผลเหวอะหวะจาก
                                            ่
                    ้
                  ้
                                              ้
                                   ้
                                                        ่
           การต่อสูกับเขา วิ่งขึ้นไปบนหนาผาหิน และอาปากปล่อยรางของมันลงมาจนตก
           กระทบเขากับโขดหินดานล่าง ไลแคนที่ลายลอมอยู่ทั้งหมดกพากันสลายตัวไปเมื่อ
                            ้
                                             ้
                                                         ็
                  ้
           จ่าฝูงของพวกมันพ่ายแพ  ้
                                                          ์
                                                   ่
                                                                    ิ
                เจโรมหลับตาลงค่อยๆแปลงกายกลับมาเปนรางมนุษย ดวงตาคมกรบสีเทา
                                                 ็
                                                              ้

                                                                     ้
                                                        ้
                                             ์
                           ้
           หม่นจองมองไปยังเจาของเรอนผมสีบลอนดสว่าง ที่กาลังอาปากคางเงยหนามอง
                                 ื
                ้
                                                     ้
                                                               ์
                                                                  ้
           เขามาจากดานล่าง ขายาวกาวฉับลงมาจนยืนอยูตรงหนาของแวมไพรตัวนอยเนื้อตัว
                    ้
                                ้
                                                ่
           มอมแมมจองมาที่เขาอย่างไม่วางตา
                   ้
                                                        ้
                “สวัสดีวาเลนเซีย ฉันมาพาเธอกลับไปยังไบแซนไทนดวยกัน”
                                                       ์
                 ่
                รางขาวซีดของแวมไพรตรงหนาขยับถอยหลังเล็กนอย ก่อนจะกมลงไปอุม
                                                                        ้
                                                                 ้
                                        ้
                                  ์
                                                        ้
                                                                   ้
                                  ้
                                              ่
           สุนัขจ้งจอกตัวเล็กขึ้นมากอดไวแน่น สายตาที่รางเล็กมองมายังเขามันท าใหเขาหยัด
                ิ
                                            ้
                                                     ้
           รอยยิ้มประดับมุมปาก –กวาเลนเซียกาลังใชสายตาไม่ไวใจมองมายังไงล่ะ
                              ็

                        ็
                              ่
                “น..นายเปนหมาปา”
                         ื
                “อืม กลัวหรอไง”
                                         38
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43