Page 33 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 33

babypigU                                         The Byzantine



                                                                       ื
                                                             ื
                 ไมเข้าใจเลยจรงๆวามันจะอดทนเพ่อเขาไปทาไมกัน ในเม่อมันมทางเลอกท่ ี
                   ่
                                                                  ี
                             ิ
                                ่
                                            ื
             ี
            ดกวา สบายกวา
                ่
                        ่
                 แผล่บ!
                 ลิ้นเล็กเลียคราบน ้าตาบรเวณปลายคางมนของผูเปนเจานาย วาเลนเซียเงย
                                                           ้
                                                        ็
                                    ิ
                                                      ้
                                            ั
                                    ่
                                 ่
                                                ่
                                                          ์
               ้
            หนาขึ้นมา พลางสวมกอดรางนุมฟูอย่างรกใคร สายสัมพันธระหว่างเขากับฮวโกมี
                                                                      ิ
                                                                         ้
                                  ้
                                                                     ็
                    ี
                                                                        ื
                                             ์
                         ็
            เปนรอยป เราเปนมากกว่าเจานายและสัตวเลี้ยงที่ซื่อสัตย เพราะพวกเราเปนเพ่อน
                ้
                                                        ์
              ็
            กันยังไงละ
                   ่
                                     ้
                 “ตกลง เราจะเดินทางไปดวยกันนะ”
                 มือเล็กปาดคราบน้าตาที่เปรอะเป้อนบนใบหนาออก เขายันตัวลุกขึ้นยืน และ

                                                    ้
                                           ื
            ออกเดินทางไปดานหนาต่อกับเพื่อนรกของเขา
                             ้
                         ้
                                        ั

                 ในระหว่างทางที่เขากาลังเดินอยู่นั้น วาเลนเซียปรากฏเห็นลูกหมาตัวเล็กๆสี
                                                     ้
            ด ากาลังกลิ้งตกลงมาจากหุบเขาหิน ดวงตาสวยเบิกกวาง เรยวขาเล็กวิ่งไปรอรบลูก
                                                         ี

                                                                       ั
                                        ้
                   ้
                                                                   ้
                                                                ็

                                 ่
            หมาตัวนอยที่กาลังจะตกสูพื้น –เขารอนรนใจกลัวว่ามันอาจจะบาดเจบถาเขาไปรบ
                                                                         ั
                     ้
                                ้
            ไม่ทัน ขอใหมันปลอดภัยดวยเถอะ
                 ตุบ!
                                                    ิ
                                                                         ้
                                                                     ้
                  ่
                 รางของวาเลนเซียนอนอยู่ที่พื้น เขาหลับตาพร้มและกอดลูกหมาตัวนอยไวใน
                                                              ้
                                                      ้
                                             ้
            ออมแขน ศีรษะกลมๆของมันโผล่ออกมาแลวใชแววตาไรเดียงสาจองมองวาเลนเซีย
                                                ้
             ้
                   ั
            อย่างน่ารกน่าเอ็นดู
                                 ้
                 “ปลอดภัยแลวนะ เจาตัวเล็ก”
                           ้
                 ฝามือเล็กลูบหัวกลมอย่างเอ็นดู ใบหนาเป้อนรอยยิ้มผดกับเมื่อไม่กชั่วโมง
                                                           ิ
                                                                     ี่
                  ่
                                                  ื
                                               ้
                      ้
                                                               ื
                  ้
            ก่อนที่รองไหฟูมฟายจนหมดสภาพ เขาปล่อยลูกหมาตัวนอยลงบนพ้นดินเมื่อส ารวจ
                                                       ้
             ่
                                    ้
            รางกายของมันว่าปลอดภัยดีแลว
                 ทว่าเงาใหญสีด าทมิฬทาบทับลงมาที่รางของวาเลนเซีย เขาหันหลังกลับเมื่อ
                                              ่
                           ่
             ้
                                              ่
             ู
                                                      ้
            รสึกถึงความผิดปกติบางอย่าง บวกกับเสียงขูค ารามที่ไดยินอยูไม่ไกล
                                                           ่
                                           33
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38