Page 40 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 40

The byzantine                                                   babypigU


                                                              ้
                                                                     ่

                            ็

                             ้
           ท าไมในเมื่อคนที่นั่นกตองการกาจัดเขา ท่านพ่อกาลังคิดอะไรอยู่ใหเขาไปอยูกับคน
           ที่อยากฆ่าลูกตัวเอง
                                                      ์
                “เพราะที่ปราสาทไบแซนไทนมันปลอดภัย ซานตตัสไม่มีทางเขาไปที่นั่นได ้
                                                                ้
                                       ์
           ยังไงล่ะ”
                                 ็
                “ท าไมนายถึงร นายเปนใครกันแน่!”
                           ้
                           ู
                                      ์
                                                      ์
                                                                   ิ
                                                  ้
                เจโรมยกยิ้มขึ้นมุมปากนัยนตาคมฉายแววเจาเล่ห เขาแลบลิ้นเลียรมฝปาก
                                                                      ี
                           ้
                        ้
                                             ้
           เมื่อเคลื่อนใบหนาเขาไปใกลกับแวมไพรตัวจอย สองตามองวาเลนเซียไม่กะพรบ
                                          ์
                                 ้
                                                                        ิ

                                                  ื่
                              ่
           สายตาวิบวับของชายหนุมที่บ่งบอกว่ากาลังเจอกับเรองสนุกนั้น ท าวาเลนเซียหดคอ
           พลางเดินถอยหลังหน  ี
                                               ้
                เขาเดินกาวไปดานหนา วาเลนเซียกาวเทาไปดานหลัง เราทั้งคู่ไม่มีใครยอม
                                            ้
                                 ้
                                                    ้
                            ้
                       ้
                                                              ็
           ใครเลยสักคน–เขาควรบอกเจาตัวหอมนี่ไปเลยดีไหมนะ ว่าเขาเปนบุตรชายของ
                                  ้
                           ์
                              ื
           สหายท่านวันเดอมาร หรอจะไม่บอกดี
                     ็
                “ฉันเปนใครล่ะ อืม...”
                             ้
                เขาเดินตามการกาวถอยหลังของวาเลนเซียไปเรอยๆจนกระทั่งหลังบางกาลัง
                                                    ื่

                 ้
                                                            ่
                                            ็
                                    ้
                                      ็
           จะชนเขากับโขดหินใหญ ถาชนเขากคงจะเจบไม่ใช่นอย–แขนแกรงรวบเอวบางเอาไว ้
                              ่
                                                  ้
                               ้
                     ้
             ้
           แลวส่งยิ้มใหอย่างเปนมิตร
                          ็
                “อะ นายจะท าอะไรเรา ปล่อยเรานะ!”
                  ๊
                           ่
                “ชูว อยากรู้ใชไหมวาฉันเปนใคร”
                               ่
                  ่
                                    ็
                                           ้
                                   ่
                              ี
                นิ้วช้แตะลงบนรมฝปากนุมนิ่มของเจาของกลิ่นดอกไลแลค ที่ส่งกลิ่นหอมรวย
                            ิ
                    ี
                                               ็
              ิ
           ระรนแมเนื้อตัวจะสกปรกมอมแมมมากแค่ไหนกตาม
                 ้
                     ็
                “นายกบอกมาส จะลลาทาไม”
                            ิ
                                ี

                  ็
                “กได้ ตั้งใจฟังแล้วอยาตกใจละ”
                                      ่
                                ่
                “อ้อ!”ใบหนางามสง่าพยักหงึกหงักอย่างคลอยตาม
                  ื
                                                ้
                         ้
                     ็
                           ่
                “ฉันเปนหมาปา”
                                         40
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45