Page 45 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 45

babypigU                                         The Byzantine


                 สายน ้าหลั่งไหลลงมาจากพื้นที่อันสูงชัน กระทบลงที่ธารน ้าใสเบื้องล่าง เหล่า

                         ่

                   ้
                                                          ี
            ฝูงปลานอยใหญแหวกว่ายไปมาในแม่น ้าใสสะอาด–ในตอนน้วาเลนเซียกาลังตื่นเตน
                                                                         ้
            เขาชอบใจที่ไดเห็นธรรมชาติสวยๆเหล่านี้ เพราะวาเลนเซียนั้นไม่เคยเห็นน ้าตกจรงๆ
                                                                        ิ
                       ้
                                        ้
            เลยสักครา ในเวลานี้เขากลับเห็นมันดวยสองตาของเขาเอง
                                 ็
                        ื
                            ็
                 “เธอเหมอนเดกตัวเลกๆเลยนะ”
                                      ู
                                                   ้
                           ้
                 เจโรมเอ่ยพรอมรอยยิ้มเขารสึกมีความสุขที่ไดเห็นอีกคนดูสนุกมากขนาดนี้ ไม่
                                      ้
                          ้
                                          ็
             ู
                                                                ึ
             ้
            รว่าท าไมเขาถึงไดประทับใจจนอยากเกบความทรงจานี้ไวใหมันตราตรงอยูกับเขาไป
                                                                    ่
                                                       ้
                                                         ้

            นานเท่านาน
                      ่
                 “นายวาเราเปนเดกหรอ”
                               ็
                           ็
                 “เปล่า แค่บอกว่าเหมือน”
                            ี่
                   ็
                 “กเหมือนกันน”
                                                                      ิ
                                                            ่
                 วาเลนเซียเดินขึ้นมาจากธารน ้า ตรงมายังที่ที่เจโรมนั่งอยู ก่อนจะอุมฮวโกขึ้น
                                                                   ้
                                                                        ้
                           ์
                                            ่
                     ้
            แนบอก แลวใชนัยนตาสีฟ้าสวยสบตาคมคูนั้นที่มองมาที่ตนเอง
                       ้
                                                           ้
                 “นาย...พอจะจับปลาเปนไหม”วาเลนเซียว่าอย่างกลาๆกลัวๆ การเอ่ยขอ
                                    ็
                                                         ้
                                                  ้
                                                                      ิ
                                                                        ้
                               ้
            ความช่วยเหลือมันท าใหเขาอายจนไม่อยากเงยหนาขึ้นมาดวยซ ้า แต่เพราะฮวโกยัง
                                          ้
                                               ้
                 ิ
                ้
            ไม่ไดกนอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน เขาเลยตองขอรองหมอนี่
                 “หวเหรอ ปกตแวมไพรกนแตเลอดหน”
                                       ่
                                             ิ
                                   ิ
                            ิ
                   ิ
                                  ์
                                         ื
                    ่
                                   ี
                                 ์
                      ่
                             ็
                           ่
                                            ่
                 “ไมใชเรา แตเปนสัตวเล้ยงของเราตางหาก”
                 เจโรมยิ้มข าพลางมองท่าทางที่ไม่พยศของวาเลนเซียแลวยิ้มกวาง –เอาน่า
                                                            ้
                                                                  ้
                  ้
                               ้
            การขอรองคนอื่นมันไม่ไดน่าอายขนาดนั้นนะวาเลนเซีย
                 “...”
                 “นายยิ้มอะไร!”
                 “อาว ฉันยิ้มเหรอ?”
                   ้
                                               ่
                                        ็
                                   ้
                 “อย่ากวนประสาทจะไดไหม! กเห็นๆอยูว่านายยิ้ม”
                                           45
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50