Page 94 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 94

The byzantine                                                   babypigU


                                                    ่
                              ้
                “..”วาเลนเซียไม่ไดพูดอะไรก่อนจะยกมือขึ้นปดฝุนที่ตนนั้นไปเกลือกกลิ้งดิน
                                                  ั
                                            ั
           กับพวกเด็ก และเขาก็กลับมามอมแมมอีกคร้ง
                “มือไปโดนอะไร”
                       ิ
                “เปล่าหน”
                  ้
                เจาตาหวานรบซ่อนมือเอาไวดานหลัง เพื่อป้องกันไม่ใหไจโรรว่าตัวเองนั้นได ้
                                                             ู
                                                             ้
                                       ้
                          ี
                                                         ้
                                     ้
                    ่
           ถูกลูกหมาปากัดมา
                “แต่ฉันเห็น”
                                    ้
                “ไม่มีอะไรหรอกน่า กลับไดหรอยัง”
                                      ื
                “เด็กมอมแมม”
                                                                     ั
                                           ้
                                 ิ
                           ้
                                     ่
                ไจโรว่าพลางเขาประชดตัวรางเล็กแลวควาขอมือเล็กมาดู เขาเห็นรอยฟน
                                                 ้
                                               ้
                         ่
                                    ็
           เล็กๆของลูกหมาปา และมันคงเปนของสักตัวที่เจาตาหวานไปเล่นซนดวย
                                                               ้
                                               ้
                “นี่ เราไม่เจบ”
                         ็
                        ้
                “ตองรอใหเลือดมันออกก่อนหรอไง”
                                       ื
                  ้
                                                      ็
                               ้
                                                            ้
                “เลือดเราจะออกไดไงเรามีชีวิตอมตะนะ เดี๋ยวรอยกหายแลวน่า”
                ยีนส์บางอย่างภายในรางกายของวาเลนเซียจะท าหนาที่สมานแผลของมันไป
                                 ่
                                                       ้
           เอง แมคร้งแรกที่ถูกกัดมันจะเจบ แต่ทิ้งไวสักพักมันจะหายไปเองโดยไรรองรอย
                                                               ้
                   ั
                                          ้
                                                                ่
                                  ็
                ้
                ไจโรส่ายหนาเบาๆแลวพาวาเลนเซียกลับเขาปราสาท สาบานว่าเขาไม่ไดเปน
                                                ้
                                ้
                                                                      ้
                         ้
                                                                        ็
                                                                      ็
                                         ็
           ห่วงเจาตาหวานสักเท่าไหร ที่ท าไปมันเปนเพราะสัญชาตญาณเขาคงไม่มีทางเปน
                ้
                               ่
           ห่วงอีกคนแน่ๆ
                เขาสาบานเลย...

                                                          ุ่
                จวบจนกระทั่งกลับมาถึงปราสาท ไจโรรสึกถึงความรอนรมภายในรางกาย
                                              ู
                                             ้
                                                                 ่
                                                       ้
                                                                ้
                                               ี
                                                 ้
                               ้
           อย่างแปลกประหลาด ในหวงความคิดของเขาเรยกรองและถวิลหาแต่เจาของดวงตา
           สวยที่ดึงดูดใหตนเองนั้นสนใจมาตั้งแต่คร้งแรกที่เจอกัน
                                          ั
                      ้
                                         94
   89   90   91   92   93   94   95   96   97   98   99