Page 90 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 90

The byzantine                                                   babypigU


                เจาของดวงตาสีทองนภาบ่นกับเพื่อนสี่ขาเล็กนอยก่อนที่จะแกลงหยอกเยา
                                                                      ้
                  ้
                                                   ้
                                                               ้
                             ้
                                                       ้
                                    ื
                                          ้
           เล่นกันจนเนื้อกายขาวซีดเปรอะเป้อนไปดวยเศษดินและหญาจนมอมแมมไปหมด
                                   ็
                                                  ่
                                    ื่
                เห็นแบบนี้วาเลนเซียเองกชนชอบธรรมชาติอยูไม่นอย เขานึกอยากจะเกลือก
                                                     ้
                                                      ้
                                ี
                        ้
                                           ็
                    ้
           กลิ้งไปกับตนหญาสีเขียวขจ แต่เพราะเขาเปนลูกชายของผูก่อตั้งเมืองบาเซนติโน
           และเปนผูครอบครองปราสาทแห่งนั้น ดวยฐานะอันสูงส่งและสายเลือดอันบรสุทธ์ ิ
                                                                    ิ
                  ้
                                        ้
                ็
                                             ้
                          ้
           ของวาเลนเซีย ท าใหเขาไม่สามารถท าอะไรไดอย่างใจนึก –ตลอดเวลาที่เขามีเหตุ
                                    ้
           จาเปนตองออกจากปราสาทกจะตองวางตัวใหดูสมกับต าแหน่งที่เขาเปน
                 ้
                                 ็

               ็
                                                               ็
                                             ้
                มันช่างน่าขัดใจเขาเหลือเกน เขาจะเปนตัวของเขาไดกต่อเมื่อกลับมาอยู ่
                                    ิ
                                                       ้
                                            ็
                                                        ็
                                                                   ี่
                                                                ่
                            ็
           ภายในปราสาท และเปนคุณหนูตัวแสบของพี่เลี้ยงทั้งหลาย แต่พอมาอยูที่น ที่ซึ่ง
                                               ้
                                                     ้
                                       ้
                                           ั
                                   ้
                               ็
           ไม่ใช่บานเกิดของเขา มันกท าใหเขาตองปรบตัวบางเล็กนอย
                ้
                “คิกคิก”
                หมับ!
                “สนุกมากหรอเปล่า”
                          ื
                                             ่
                ร่างบางลอยหวือขึ้นไปอยูในวงแขนแกรง  ไจโรแอบเดินตามวาเลนเซียมา
                                   ่
                            ้
                ้

           ตั้งแต่ตนและเฝ้ามองเจาตาหวานที่กาลังเล่นสนุกเหมือนเด็กวัยสามขวบไม่มีผิด
                “ป..ปล่อยเรานะ”มันยากนักที่จะใหวาเลนเซียไม่เปล่งเสียงสั่นๆออกมา แมไจ
                                                                       ้
                                          ้
                                      ้
                                 ้
                            ้
                                                           ้
           โรและเจโรมจะมีใบหนาที่ละมายคลายคลึงกัน แต่จุดต่างที่เห็นไดชัดคือดวงตาของ
           ไจโรจะมองเขาดวยความดุดันราวกับโกรธเขามาเปนชาติ แต่กับเจโรมดวงตาที่ทอด
                                                 ็
                       ้
           มองมายังเขามันอ่อนโยนจนหัวใจดวงนอยนั้นอ่อนยวบ
                                        ้
                “เด็กมอมแมม”
                            ้
                “มาว่าเราเด็กไดยังไง เราอายุมากกว่านายอีก!”
                                                          ี
                                                              ้
                                                               ู
                                        ้
                 ่
                รางสูงหัวเราะหึแลวเอาลิ้นดุนแกมพลางจดจองใบหนาเรยวไดรปที่ติดไปทาง
                                                 ้
                                                       ้
                              ้
                                                    ็
           สวย นัยน์ตาหวานๆเปนประกายราวกับตากวางยังคงเปนจุดสนใจของเขามากกว่า
                            ็
           ทุกสิ่ง
                                         90
   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95