Page 103 - ព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី
P. 103
97 មា៉ាថាយ 27:14
ម
ថដល គ្នអទាស ” ។
ុ
លា
៉ា
បថន ពកអគ តបថា ៖ “ អត អរឿងអនរះជា េ នង អយង ? េក ទទលខស្តរូវ ខនឯង
ួ
ើ
ី
វែ
ើ
ុ
តែ
ួ
ឹ
្
ួ
អៅ ! ” ។
5
់
់
យដាស អបារះ កាក្បាក ទាំងអនារះ អៅ កង ្ពរះវ ិ ហារ អេើយ ចាកអចញ អៅ
្
ូ
ុ
លា
រួច គ្ត់ ក៏ អៅ ចងកសមបខន ។
់
លា
ួ
6
ូ
់
ួ
ពក នាយកបជាចារ្យ អរើស កាក្បាក ទាំងអនារះ អេើយ អពាលថា ៖ “ ការ ថដល
់
ុ
់
្
ើ
់
លា
់
់
ដាក កាក្បាក ទាំងអនរះ កង ឃាំង្ពរះវ ិ ហារ ខសចបាប អេយ ពអ្ពារះ ជា នថ ្ម”។
ី
លា
ុ
7
្
៏
ិ
្ទ
ម
់
់
បនាបព ពអ្គ្រះគ្ អេើយ ពួកអគ ក ទិញ ដី របស់ ជាងសន អដាយ កាក្បាក ទាំង
់
ី
ូ
8
លា
ុ
អនារះ ទកជា កថនងបញរះសព ជនបរអទស ។ អេតអនរះអេើយ បានជា ដី អនារះ ្តវ
ុ
្ច
រូ
ុ
9
ូ
ី
វែ
ូ
អគ អៅថា “ វាល ្ម ” រេតមកដល់ សពនថងា ។ ដអច្រះ អសចក្ ថដល បាន ថថលាង
•
ំ
មក រាមរយៈ ពយាការី អយអរម ្តរូវបាន បអពញឲ្យសអ្មច ថដល ថា :
ិ
់
នា
់
រូ
ល
“ ្ួកគគ រាន យក កាក្រាក សាម្តប ជា ្នម បដល អក គនារះ ្្វ គគ
10
ី
ើ
ុ
ល
ូ
ឺ
ល
វាយ្នម គ ្នម បដល កនគៅ អ្សាបអល រាន វាយ្នម គហយ បង ់
ល
់
្
់
់
់
កាក្រាក ទាំងគនារះ ទិញ ដី រប្ត ជាង្តន ដច្បដល ្្រះអមា្ត រាន
ចា
ូ
ូ
a
គា
បង្ប ្ំ ” ។
្
់
ុ
ុ
ី
្្រះគយ្តវគៅម្្ឡា្ ់
ូ
៊
11
ួ
៏
គា
ិ
់
្ពរះអយសវ ្ទង ឈរ អៅមខ េេបាល អេយ េេបាល ក សរ ្ពរះេង ថា៖
ើ
ុ
៊
ូ
ិ
ើ
“ អត េ្ក ជា អស្ចននជនជាតិយដា ឬ ? ” ។
ូ
12
ូ
្ទ
៊
្ពរះអយសវ មនបនលថា ៖ “ គ អោក នយយ អទ ” ។ អៅអពល ្ពរះេងគា
ឺ
ិ
ូ
ូ
្តវ ពួក នាយកបជាចារ្យ និង ពួក ចាសទ អចាទ្បកាន ្ពរះេងគា មិន បាន តប េ វែ ី
់
់
រូ
ុ
ំ
អឡើយ ។
13
្ទ
វែ
់
ួ
៏
អពលអនារះ ពីឡាត ក សរ ្ពរះេងគា ថា ៖ “ អត េ្ក មិន ឮ ពួកអគ អធើបនាល ់
ើ
14
ី
ទាសនឹង េក ជាអ្ចើនដលអមលារះ អទ ឬ ? ” ។ បថន ្ពរះេងគា មិន តប េ នឹង អោក
់
់
្
វែ
ុ
៉ា
៉ា
តែ
៉ា
លា
អឡើយ សម្បីថត មួយ មត់ អធវែើឲ្យ េេិបាល ភាក់អែ្អើល យងខ្ំង ។
៉ា
ញា
ូ
a
27:9-10 《អយអរម》32:6-9; 《សាការី 》11:12-13។
