Page 16 - เล่ม ๗ การอ่านอย่างมีวิจารณญาณจากบทร้อยกรอง
P. 16
10
ตัวอย่ำงกำรอ่ำนอย่ำงมีวิจำรณญำณจำกบทร้อยกรอง โดยใช้วิธีกำรอ่ำนแบบ SQ๔R
่
ขั้นที่ ๑ S (Survey) กำรอำนเรื่องอย่ำงคร่ำว ๆ เพื่อหำจุดส ำคัญของเรื่อง
อย่ำเกียจคร้ำน
อย่าเกียจคร้านการเรียนเร่งอุตส่าห์ มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน
จะตกถิ่นฐานใดคงไม่แคลน ถึงคบแค้นก็พอยังประทงตน
ั
ั
อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล
อาจจะชักเชิดชูฟสกนธ์ ถึงคนจนพงศ์ไพร่คงได้ดี
ู
เกิดเป็นชายชาวสยามตามวิสัย หนังสือไทยก็ไม่รู้ดูบัดสี
ั
ต้องอบอายขายหน้าทั้งตาปี ถึงผู้ดีก็คงด้อยถอยตระกล
ู
จะต่ าเตี้ยเสียชื่อว่าโฉดช้า จะชักพายศลาภให้สาบสูญ
ิ่
ทั้งขายหน้าญาติวงศ์พงศ์ประยูร จะเพมพูนติฉินค านินทา
หนึ่งหนังสือหรือต ารับฉบับบท เป็นของล้วนควรจดจ าศึกษา
บิดาปู่สู้เสาะสะสมมา หวังให้บุตรนัดดาได้ร่ าเรียน
ุ
จะได้ทราบบาปบุญทั้งคณโทษ ปะบุตรโฉดต่ าช้าก็พาเหียร
ไม่สมหวังดังบิดาปู่ตาเพียร เป็นจ าเนียรแพลงพลัดกระจัดกระจาย
้
ที่มา : น้อย อาจาริยางกรู. อางถึงใน สุชาติ วงศ์สุวรรณ. 2550.
ค ำชี้แจง นักเรียนอ่านบทร้อยกรอง เรื่อง อย่าเกียจคร้าน โดยส ารวจเนื้อหาอย่างรวดเร็ว
แล้วตอบค าถามต่อไปนี้
1. ชื่อเรื่อง อย่าเกียจคร้าน
2. ผู้แต่ง / ที่มา น้อย อาจาริยางกรู อ้างถึงใน สุชาติ วงศ์สุวรรณ
3. จุดมุ่งหมายในการแต่ง เป็นค าสอน ให้ประพฤติปฏิบัติตาม
ึ
4. สาระส าคัญ ในบทร้อยกรองกล่าวถึง ความส าคัญของการศกษา ให้ตั้งใจศึกษา
เล่าเรียน เช่น เมื่อเด็ก ๆ ได้รับการสั่งสอนให้เป็นผู้รู้หนังสือ แบบอ่านออก
เขียนได้ ก็จะท าให้เป็นผู้ทรงภูมิรู้ หูตา กว้างขวาง มากยิ่งขึ้น ซึ่งจะมีผล
สะท้อนไปถึงต าแหน่ง หน้าที่การงาน ให้เป็นเกียรติยศ เชิดหน้า ชูตา
้
วงศ์ตระกูล ยิ่งๆขึ้นไป ซึ่งต่างจากผู้ไม่รู้หนังสือ ที่นับวันหนทางกาวหน้า
ก็มีแต่แคบลง
