Page 19 - รายงาน1 กฎหมาย
P. 19
เพราะเป็นระบบเซ็นทรัลล็อก ย่อมถือได้ว่า น. มิได้ประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้รถยนต์สูญ
หาย กรณีไม่ต้องด้วยข้อยกเว้นความรับผิดตามมาตรา 675 วรรคสาม
รถยนต์เป็นเพียงทรัพย์สินธรรมดาทั่ว ๆ ไป เท่านั้น ถึงแม้ราคาจะค่อนข้างสูงก็
ตาม ยังถือไม่ได้ว่ามีลักษณะเป็นของมีค่าตามมาตรา 675 วรรคสอง น. ไม่จําต้องแจ้งฝาก
รถยนต์ไว้ต่อจําเลย
ฎ. 5005/2540 น.นํารถยนต์คันเกิดเหตุมาจอดไว้ในบริเวณลานจอดรถของ
โรงแรมจําเลยและรถยนต์คันดังกล่าวได้หายไป จําเลยจึงต้องรับผิดต่อ น. ตาม ประมวล
กฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 674 แม้ น. จะมิได้แจ้งให้พนักงานของจําเลยทราบว่าได้
นํารถยนต์คันเกิดเหตุมาจอดไว้ในบริเวณลานจอดรถของโรงแรมจําเลยก็ตาม แต่เมื่อ น.
ทราบแน่ชัดว่ารถยนต์ของตนหายไปก็ได้แจ้งแก่ ว.ผู้จัดการทั่วไปโรงแรมจําเลยทราบ
ในทันที ทั้ง น.ก็ได้ไปแจ้งความต่อพนักงานสอบสวน กรณีถือได้ว่าเป็นการแจ้งเหตุแก่
จําเลยผู้เป็นเจ้าสํานักโรงแรมทราบทันทีตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 676
แล้ว ส่วนข้อจํากัดความรับผิดของจําเลยตามเอกสารซึ่งเป็นเพียงใบกรอกรายละเอียด ชื่อ ที่
อยู่ของผู้เข้าพักโรงแรมจําเลยและในตอนท้ายมีข้อความพิมพ์ไว้ว่า "โรงแรมจะไม่
รับผิดชอบในทรัพย์สิน สิ่งมีค่าหรือธนบัตร ซึ่งอาจเกิดการสูญหาย"อันเป็นการยกเว้น
ความรับผิดของจําเลยนั้น เอกสารดังกล่าวจําเลยทําขึ้นฝ่ายเดียว และไม่ปรากฏว่า น. ได้ตก
ลงด้วยชัดแจ้งในการยกเว้นหรือจํากัดความรับผิดของจําเลยดังกล่าวด้วย ข้อความใน
เอกสารเช่นนี้จึงเป็นโมฆะ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 677 จําเลยจึง
ยังคงไม่หลุดพ้นจากความรับผิด
ฎ.259/2526 โรงแรมจําเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนสามัญไม่จดทะเบียนไม่มีฐานะ
เป็นนิติบุคคล จึงไม่อาจฟ้ องหรือถูกฟ้องคดีได้
หุ้นส่วนทุกคนมอบอํานาจให้จําเลยที่ 2 หุ้นส่วนเป็นผู้จัดการโรงแรม
จําเลยที่ 1 จําเลยที่ 2 จึงมีอํานาจควบคุมและจัดการโรงแรมได้ชื่อว่าเป็นเจ้าสํานัก โจทก์จึงมี
อํานาจฟ้องจําเลยที่ 2 ได้
